مـقــدمـــه
لكل مننا بيت يأويه ويعيش فيه قد يمثل البيت لبعضنا مكانا للنوم والسكن وقد يمثل للبعض الاخر رمزا او معنى وقد تاخذنا الحياه حتى ننسى بيتنا او نتوه عنه وقد يصل بنا الامر الى ان نفرط فيه او نبيعه متناسين من بنى هذا البيت ووهبه لنا دون مقابل قد نبيعه طمعا فى المال او قد نتنازل عنه جاهلين بقيمته ولكن عندما يتعرض هذا البيت للخطر و يصل الامر الى ان يكون هذا البيت عرضة للتدمير والهدم فهل سنظل فى غفلتنا ام سنقوم لنحمى بيتنا وندافع عنه ؟
سؤال تطرحه مسرحية حكاية بيت
عادل
ريهام
الاب
رامى
شريف
مجدى مارى
جميله
مرنا
حبيب
جورج
ايرينى
( تفتح الستاره ديكور المنزل و عادل يبحث عن شىء بتوتر شديد )
عادل : مهو اكيد هنا هيروح فين يعنى انا لسه حاطه بايدى ...........
(عادل يستمر فى البحث فى انحاء الغرفه حتى تدخل عليه ريهام )
ريهام : ايه يابنى فى ايه ؟
(عادل لا يلتفت اليها ويكمل البحث )
ريهام : طيب قولى بتدور على ايه وانا ادور معاك
عادل : بدور على القلم
ريهام : قلم ؟ قلم ايه ؟
عادل : هيكون قلم ايه يعنى ؟ القلم الى بكتب بيه
ريهام : طيب ما تكتب باى قلم وخلاص اجيبلك قلم من عندى ؟
عادل : قلم من عندك ايه بس ...... انتى فاكراه اى قلم وخلاص
ريهام : يا سلام ويفرق ايه بقا عن اى قلم ؟
(عادل يتوقف عن البحث ويلتفت اليها )
عادل : يا بنتى افهمى ده القلم بتاعى الى بالف بيه والى مش بعرف اكتب من غيره
ريهام : اااااااااااااه قلم التاليف وده بقا الوحى مش بينزل غير بيه يعنى من غيره مش هتعرف تالف
عادل : اتريقى براحتك انا غلطان من الاول انى قلتلك حاجه
ريهام : طيب من غير زعل بس وفهمنى
عادل : لا خلاص ملوش لزمه
ريهام : عشان خاطرى بقا يا عادل صدقنى مش هتريق تانى وهدور معاك كمان
عادل : طيب بصى يا ستى القلم ده معايا بقاله كتير قوى وياما كتبت بيه مسرحيات من الى اتعملت فى الكنيسه عندنا
ريهام : عظيم وكلها كانت مسرحيات حلوه وناجحه وانا شخصيا فخوره ان اخويا هو مؤلف الكنيسه الاول
عادل : ماهو انا لو ملقتش القلم لا هيبقى فيها مؤلف ولا مسرحيات
ريهام : ليه يابنى بس هو انت بجد مش بتعرف تكتب غير بالفلم ده ؟
عادل : مش بالظبط بس تقدرى تقولى بتفائل بيه لما بكتب بيه بحس ان الكلام بيتكتب لوحده فهمتى ؟
ريهام : تقريبا طيب ولو ملقتوش هتعمل ايه ؟
عادل : لا لازم الاقيه مفيش حاجه اسمها لو ملقتوش
ريهام : طيب اهدى بس انا هدور معاك وان شاء الله هنلاقيه
(ريهام تبدا البحث مع عادل حتى تجد القلم تحت احد الكراسى )
ريهام : اهو لقيته...... هو ده؟
(عادل يخطف القلم من يدها بلهفه شديده )
عادل : ايوه هو الحمد لله انا هطير من الفرح وحشتنى يا قلمى كنت خايف لمشوفكش تانى
(ريهام تنظر اليه باستغراب شديد )
ريهام : انت بتكلم القلم ؟ وبعدين بقا حتة القلم ده هو الى كنت عامل عليه الدوشه دى كلها ده مش متبهدل ومتدغدغ ده شكله اصلا مبيكتبش
عادل : لا اوعى تتريقى على القلم ده بالزات القلم الى مش عاجبك ده اتكتب بيه حاجات اقلام الدنيا كلها متقدرش تكتبها
ريهام : طبعا ماهو باين ..... ده حتى اتهرى من كتر الكتابه
عادل : المهم متشكر يا ستى على تعبك اتفضلى بقا وسيبينى اكمل كتابه
ريهام : ايه ده ؟ انت كنت بتالف مسرحيه ؟
عادل : ايوه بكتب مسرحيه ممكن بقا تتفضلى
ريهام : استنى بس هى المسرحيه دى هتتعمل امتى ؟
عادل : فى عيد النيروز
ريهام : بجد طيب متحكيهالى
عادل : احكيلك ايه هى سايبه بقولك هتتعمل فى عيد النيروز وانتى تقولى احكيهالى
ريهام : يعنى هو انا هحكيها لحد ويعدين بلاش غلاسه بقا انا قاعده زهقانه ومفيش حاجه اعملها
عادل : طيب وانا زنبى ايه انتى فاضيه ومفيش حاجه تعمليها بس انا مشغول قوى ولازم اخلص المسرحيه دى بسرعه عشان يلحقوا يبتدوا فيها
ريهام : يا عادل عشان خاطرى بقا احكيهالى وانا مش هضايقك خالص وهقعد ساكته عشان خاطرى بقا يا عادل يلا بقا يلا يا عدوله بقا وحياتى يلا بقا
عادل : طيب بس بس خلاص هحكيهالك بس اوعى تقولى منها حاجه لاى حد مش عايزين نحرق المسرحيه
ريهام : لا لا متخفش صدقنى مفيش حرف منها هيطلع بره يلا بقا احكى
عادل : طيب يا ستى
(يدهب عادل ويحضر نص المسرحيه ويجلس فى طرف المسرح وتجلس بجانبه ريهام وتتركز عليهم الاضاءه )
عادل : المسرحيه بتحكى عن ................
ريهام : استنى ...... هى اسمها ايه ؟
عادل : معرفش
ريهام : نعم ؟ متعرفش ازاى ؟
عادل : لسه مش لاقيلها اسم مش عارف اسميها ايه
ريهام : شفت بقا ؟ خلاص انت تحكيهالى وانا اقولك تسميها ايه اتفقنا ؟
عادل : اتفقنا يا ستى
ريهام : يلا بقا احكى
عادل : حاضر المسرحيه بتبتدى بــ................
(تنخفض الاضاءه عليهم وتزيد على باقى المسرح مع دخول رامى وهو يرتدى ملابس لصوص ويتلفت حوله ويبدو انه يسرق المنزل ثم يسمع صوت قادم فيختبىء وتدخل مرنا وفى يدها الكاسيت تتجول فى الصاله قليلا ثم تجده فتصرخ)
مرنا : حرامى حرامى الحقونى
(رامى يمسك بها بسرعه ليسكتها ثم يخرج سكينا معه ويضربها بها ويلقيها على الارض وهى تموت وهو ينظر اليها مفزوعا ثم يخرج مسرعا ومرنا تموت تدريجيا حتى تسكت حركتها تماما ثم تقوم فجاه )
مرنا : ها ايه رايك يارامى ؟ المره دى احسن
(رامى يدخل مره اخرى )
رامى : يعنى مش بطال بس المفروض احساسك وانتى بتموتى يبقى اعلى من كده شويه
مرنا : يا عم انت هتعملى فيها ممثل ؟ الحق عليا اصلا انى بخليك تشارك فى صناعة نجمه بكره لما ابقى مشهوره هتقول النجمه دى تبقى اختى وانا الى كنت بدربها على التمثيل
رامى : ماشى يا نجمه المهم يلا بقا روحى اوضتك عشان عايز اتكلم فى التليفون
مرنا : استنى بس لما اسمع نفسى وانا بموت
رامى : تسمعى نفسك ازاى ؟؟؟
مرنا : منا كنت سايبه الكاست شغال وانا بمثل عشان اسمع نفسى لما نخلص
(مرنا تشغل الكاست ويسمع صوتها وهى تصرخ كما حدث بالضبط)
رامى : يادى الكاست الى اكل دماغك با ينتى ارحمى نفسك انا بيتهيالى انك بتسجلى حتى وانتى نايمه
مرنا : انت بتقول فيها ؟ انا بسيبه شغال وانا نايمه عشان اعرف اذا كنت بشخر ولا لا
رامى : طيب يا مجنونه اتفضلى بقا بقولك عايز اتكلم فى التليفون
مرنا : ممممممم وهتكلم مين بقا ان شاء الله ؟؟
رامى : وانتى مالك هكلم مين يلا روحى العبى فى اوضتك
مرنا : العبى ؟؟ وانت شايفتى عليه قدامك قال العبى قال المهم هات خمسه جنيه
رامى : نعم؟ خمسه جنيه ليه انت مش بتاخدى مصروف؟؟
مرنا : وافرض يا اخى انى باخد مصروف ده ميمنعش انك تساعد اختك فى وقت زنقتها
رامى : دنا عايز الى يساعدنى بقولك ايه ؟ انا مش فاضيلك يلا على اوضتك
(مرنا تركع على الارض)
مرنا : - باداء تمثيلى – ايه الزمن ده ياربى بقى ييجى اليوم الى الاخ فيه ميرضاش يساعد اخوه ارحمنا يارب يارب برحمتك
رامى : الشويتين دول تعمليهم على بابا على شريف ولا على اى حد فى البيت ده الا انا
(مرنا تنظر له بتهديد وتقف)
مرنا : معاك حق وانا مش هطلب منك تانى مع انى كل الى طلبته خمسه جنيه حاجه هايفه – ترفع صوتها تدريجيا – يعنى ميجوش تمن علبة سجاير من الى انت.......
(رامى يمسكها ويضع يده على فمها )
رامى : ششششششش انتى هتودينى فى داهيه ؟
مرنا : لا ولا داهيه ولا حاجه بس اصلى سمعت ان التدخين ضار جدا بالصحه ويسبب الوفاه........... اقولك انا اروح اسال بابا على الموضوع ده عشان لو كده نلحقك بسرعه انت ابننا بردو ولازم نخاف عليك يا بابا يابابا
رامى : بس بس بس خلاص خدى الخمسه جنيه اهى انتى مش ممكن تكونى طفله بس افتكريها
مرنا : لا متخفش انا زاكرتى قويه جدا وبعدين يا اخى احنا اخوات هو فى بين الاخوات فلوس وعلى فكره انا كده بفيدك ماهو انا لما اخد منك فلوسك احسن ما تجيب بيهم الحاجات الوحشه الى هتمونك بدرى دى
رامى : مرنا اخر مره تتكلمى فى موضوع السجاير انتى فاهمه ؟
مرنا : ياريتها جت على قد السجاير الواحد بس مش عايز يتكلم يلا اسييبك عشان تعمل تليفونك وميرسى على الفلوس يا رومه
(تخرج مرنا واثناء خروجها نصطدم بمجدى اثناء دخوله)
مرنا : اهلا مجدى حبيب قلبى اخويا تعالى اسمعك صوتى وانا بمثل على الكاست بتاعى
مجدى : جيتى لقضاكى انا هكسرلك الكاست ده واريح البيت منه
مرنا : ليه بس يا مجدى انا عملتلك حاجه ؟
مجدى : مش عارفه عملتى ايه ؟ انتى ازاى تحطى الكاست جمبى وتسجليلى وانا بتكلم فى التليفون؟
مرنا : يا مجدى صدقنى انا مكنتش اعرف انه بيسجل ومعرفتش غير لما خلصت التليفون وبعدين انا هعرف منين انها مكامله خاصه وانك بتكلم رشا الى ساكنه فى البيت الى قدامنا وانك كنت بتتفق معاها عشان تقابلها فى المحل الى ............
مجدى : خلاص خلاص اسكتى حصل خير
رامى : الله الله بقا حضرتك منيمنى وبتظبط مع رشا
مجدى : وانت بردو هتصدق كلام العيله دى يا رامى مانت عارفها
مرنا : لا وعلى ايه انا اجيب الشريط ونسمعه كلنا ونشوف بقا اذا كنت بكدب ولا لا
مجدى : مرنا لاخر مره هقولك الحركه دى متتعملش تانى انتى فاهمه ؟
مرنا : خلاص يا مجدى وانا عشان خاطرك هكسر الشريط وارميه انا مقدرش على زعلك يا خويا مع ان الشريط ده غالى قوى ومش عارفه بقا هعرف اجيب غيره ولا لا
رامى : خلى بالك يا مجدى دى بترسم عشان تلهف منك 5 جنيه انت كمان
مرنا : مين ؟ مجدى يطلع منه فلوس؟؟ دنا اصدق انك تبطل السجاير ولا ان مجدى يطلع قرش من جيبه ده بيحب الفلوس اكتر مننا كلنا وتقولى يدينى خمسه جنيه دانت طيب
مجدى : انا مش قلتلك 100 مره لما تتكلمى معايا تتكلمى معايا كويس ؟ وبعدين انا عمرى بخلت عليكى بحاجه ؟؟
مرنا : قول انا عمرى شفت منك حاجه ؟ وبعدين محنا فيها طلع خمسه جنيه وقولى اتفضلى يا اختى وانت ثبتلى انى ظالماك
مجدى : لا خليكى ظالمانى احسن يلا شوفى بقا كنتى رايحه فين
(مرنا تركع على الارض)
مرنا : - باداء تمثيلى – ايه الزمن ده ياربى بقى ييجى اليوم الى.......
رامى : مرنا .... مش كفايه بقا ولا ايه
(مرنا تقوم )
مرنا : على رايك الطمع وحش بلا سلام بقا
(تخرج مرنا)
مجدى : هى مرنا على طول فاضحانا كده ؟
رامى : انا عارف بقا المهم انها بتمسك لسانها قدام بابا
مجدى : وقدام شريف كمان عشان مش ناقصين مواعظ منه .... بس انا مش عارف هى جابت حكاية انى بخيل وبحب الفلوس دى منين
رامى : - بسخريه – انا عارف يا اخى ؟ ناس ظالمه كفايه كلام بقا عشان عايز اعمل تليفون مهم ولازم .........
( تدخل مارى وهة تتحدث فى الموبايل ومعها كتاب )
مارى : متركزى شويه يا بسنت الدكتور قال انه هيجيب من انهى فصل بالظبط الامتحان ؟؟؟ يعنى ايه مش فاكره ؟ مش انتى الى سمعتيه ؟؟؟ يووووه خلاص خلاص انا هزاكر العشرين فصل وخلاص يلا سلام
( مارى تترك الموبايل وتنهمك فى الكتاب ثم تنظر الى رامى ومجدى )
مارى : ايه ده انتو هنا ؟ سورى مخدتش بالى اصلى ورايا مزاكره كتير قوى
مجدى : وانتى من امتى كان وراكى حاجه غير المزاكره ؟؟ ارحمى نفسك شويه الدنيا فيها حاجات كتير غير المزاكره والدراسه
مارى : اه حاجات كتير زى الفلوس مثلا مش كده
رامى : مش شرط الفلوس يعنى بس مش كله مزاكره مزاكره
مجدى : وبعدين هى مالها الفلوس مش فاهم يعنى هو من غير الفلوس نقدر نعمل حاجه مش بناكل ونشرب ونلبس ونتعلم بالفلوس؟؟؟
مارى : وفلوس من غير تعليم تبقى ملهاش قيمه
رامى : وفلوس وتعليم من غير فرفشه تبقى عيشه خنقه وملهاش لزمه بردو
( تدخل جميله )
جميله : صوتكو جايب اخر الدنيا
رامى : وسع وسع للقمر بتاع عيلتنا اهى جاتلك البرنسيسه جميله احضرينا يا جميله
جميله : خير بتتخانقول على ايه المره دى ؟؟
مجدى : بصى يا ستى رامى بيقول ان اهم حاجه فى الدنيا الفرفشه وان الواحد يستمتع بحياته ومارى بتقول ان المزاكره والمستقبل هما اهم حاجه فى الدنيا وانا بقولهم ان كل ده ملوش لزمه من غير فلوس تصرف على الحاجات دى انتى بقا ايه رايك ؟ مين فينا الى صح ؟
جميله : طيب قولى انت ايه قيمة كل الكلام ده من غير ما يكون الانسان مظهره كويس ومهتم بنفسه وبجماله ؟
مارى : طبعا جميله لازم تقول كده يا بنتى كفايه مظاهر بقا احنا بنكلمك فى مستقبل ودراسه وانتى تقولى شكل وجمال ؟
جميله : عشان كده مش بحب اتكلم معاكو ومعاكى انتى بالزات عموما كل واحد دماغه مريحاه يمشى وراها
رامى : انا شايف كده بردو اهم حاجه الدماغ الواحد لو عامل دماغ قصدى يعنى لو مظبط دماغه دماغه هتريحه ومش بس هيمشى وراها لا هى الى هتمشى وراه
مارى : وهى فين الدماغ دى اصلا للاسف انتو كل دماغكو مليانه سطحيه وتفاهه ومظاهر فارغه
جميله : مارى انتى كده بترمى كلام عليا وانا معملتلكيش حاجه انتو الى دخلتونى فى الموضوع وعموما يا ستى ادينى هسيبلك الدنيا كلها واروح فى اوضتى
( تخرج جميله ثم يدخل شريف )
شريف : فى ايه جميله متنرفزه ليه وطالعه اوضتها متضايقه
رامى : مفيش يا سيدى اختلاف فى وجهات النظر ادى الى نضارب فى الاراء وترتب عليه مشاده كلاميه
مجدى : يا سيدى عملاق بيتكلم يا جدعان ايه الحلاوه دى يا رومه
رامى : ييجوا يشوفوا بتوع الثقافه
شريف : ايه الى حصل يا مارى
رامى : مفيش يا شريف كنا بنتكلم فى موضوع وشدينا شويه عادى يعنى... شريف عايزه اخد رايك فى الموضوع الى كنا بنتلكم فيه
شريف : اتفضلى
مارى : فى رايك ايه الاهم الفلوس ولا العلم والا المظهر والشكل ولا ان الواحد يقضى حياته ويستمتع بيها
شريف : كل ده مهم مدام معاه اهم حاجه
مارى : مش فاهمه
شريف : يعنى كل الحاجات دى مهمه بس مش لوحدها لازم حاجه تبقى معاها عشان تخليهم دايما فى الطريق الصح
مجدى : الى هى ربنا طبعا انا كنت متاكد انك هتقول كده
شريف : بالظبط الفلوس والعلم والمظهر حتى الاستمتاع بالدنيا كويسين لو ربنا موجود فيهم وبيحركهم
رامى : انا شايف اننا داخلين على وعظه من بتوع شريف وانا بصراحه مش قادر وبعدين عايز اعمل التليفون الى مش عايز يخلص من الصبح ده
شريف : لا وعظه ولا حاجه انتو سالتونى رايى وانا قلته يلا انا ماشى
مارى : رايح فين ؟
شريف : رايح الكنيسه عندى اجتماع هناك وبعدين هرجع يكون بابا رجع من الشغل وانتو كمان محدش يمشى عشان هو عايزنا كلنا النهادره
مجدى : عايزنا ؟ اجتماع يعنى ؟
شريف : حاجه زى كده هو قالى ان كلنا نبقى موجودين النهادره
رامى : وايه سبب الاجتماع ده يعنى ؟
شريف : مش عارف مقليش
مارى : يا شيرى علينا الكلام ده دانت ابنه حبيبه وسره معاك اكيد قالك
شريف : صدقينى مقاليش وعموما باليل هنعرف كل حاجه يلا سلام
( يخرج شريف )
مارى : وانا هروح اكمل مزاكره على ما باب ييجى ونشوف عايزنا فى ايه
مجدى : خدينى معاكى اشوفلى اى حاجه اعملها بدل القعده الى مافيهاش اى مكسب دى
( تخرج مارى ومجدى ويتركوا رامى وبعد خروجهم يمسك التليفون )
رامى : الو ايوه يا جورج ايوه لسه صاحى........ اعملك ايه مش على ما فقت من الى شربته امبارح ده امبارح كانت ليله طبعا مانت فصلت بعد نص ساعه هتفتكر ازاى لا وايه صحيت بقا مش طايق حد يقولى صباح الخير لقتلك اخواتى كلهم بيتخانقوا على موضوع كده ملوش لزمه وبابا باعتلنا مع شريف انه هيعملنا اجتماع باليل ... اه اجتماع .. انا عارف بقا المهم متعدى عليا عندى ليك مفاجاه حلوه .... تعالى بس اقعد معايا اشوف ايه حكاية الاجتماع دى وننزل سوا باليل يلا مستنيك بلاش فضول بقا لما تيجى هتعرف باى
(اظلام على كل المسرح مع خروج رامى وتتركز الاضاءه على عادل وريهام)
عادل : ها ايه رايك ؟
ريهام : ايه رايى فى ايه انت لسه قلت حاجه اوعى تكون ناوى تقف لحد هنا احنا اتفقنا تحكيهالى كلها ؟
عادل : انا بسالك على اريك فى الى قلتهولك لحد دلوقتى
ريهام : لحد دلوقتى كويس والى اسمه شريف ده عنده حق طبعا و رامى ده شكله مصيبه بس مين جورج الى بيكلمه ده ؟
عادل : جورج ده يبقى صاحبه
ريهام : وده ايه حكايته ده كمان ليه دور فى المسرحيه ؟
عادل : طبعا
ريهام : طيب متكمل يا اخى بدل مانت عمال تنقطنى كده يلا بقااااا
عادل : طيب طيب جورج ده يا ستى
(تنخفض عليهم الاضاءه وتعود على المسرح وهو فارغ ثم يدخل رامى ووراءه جورج )
رامى : ادخل يابنى مفيش حد هنا تعالى
جورج : هو مفيش حد هنا ولا ايه كلهم مشيوا
رامى : حاجه زى كده يابنى فى البيت ده كل واحد فى حاله محدش ليه دعوه بحد تصدق مع انى مش بطيق وعظاته والنصايح بتاعته بس شريف هو الوحيد الى مش زيهم دايما يهتم اننا نتكلم سوا
جورج : ده غير باباك طبعا
رامى : بابا ده موضوع كبير قوى مشفتش زيه من يوم ماما ما اتوفت وهو حاططنا فى عنيه بيخاف علينا اكتر من نفسه مع اننا كلنا وحشين وبنزعله............. وبعدين انت جاى تقعد معايا ولا تصحى ضميرى بقولك ايه هتعكننى تروح انا من امبارح مفرفش ومش ناقص غم
جورج : الا امبارح حرام عليك الى عملته فيا ده
رامى : اعملك ايه مانت الى دماغك خفيفه وبعدين انا قلتلك متشربش انت الى عملت فيها راجل وانت ملكش فى الشرب استحمل بقا
جورج : ياسيدى يعنى هى جت على الشرب بس منا مليش فى اى حاجه اعمل ايه يعنى
رامى : مممممم انا فاهم قصدك بس صدقنى طول مانت كده عمر ما واحده هترضى تبصلك ولا تعبرك
جورج : مانت قلتلى الكلام ده 100 مره وبردو مفيش فايده انا عارف نفسى يا رامى
رامى : متقولش كده يا اخى انت بس ظبط نفسك ولبسك كده شويه واعمل الى بقولك عليه وانت هتلاقى كل البنات تجرى وراك
جورج : انا مش عايز كل البنات انا عايز واحده بس منهم ومش عايز غيرها
رامى : ههههههههههه قصدك ايرينى صاحبة جميله اختى ؟
جورج : - بخجل – اه مانت عارف اهو
رامى : ولما انت واقع كده متروح تكلمها
جورج : اكلمها ايه يا رامى يعنى انا لو اقدر اكلمها كنت قعدت القعده دى
رامى : وايه الى مانعك بس مانت بتشوفها كتير معانا مره كده اتشجع وكلمها هيحصل ايه يعنى
جورج : ماهى المصيبه انى اول ما بشوفها مبعرفش ايه الى بيجرالى بتخشب واتمسمر فى الارض ولسانى يتقل
رامى : ههههههههههههههههههههه يعنى باختصار بتبقى معوق
جورج : رامى انت عارف انى مش بحب حد يتريق عليا فى الموضوع ده بالزات
رامى : خلاص خلاص متقفش كده وبعدين انا عايز اساعدك
جورج : طيب ما تقولى اعمل ايه لما اشوفها انا عارفك مصيبه فى المواضيع دى
رامى : - بغرور – طبعا طبعا الواحد مينكرش نعمة ربنا المهم بص يا سيدى اول حاجه لازم تحطها فى دماغك لما تشوفها انها مش هتعضك لو قلتلها كلمه رقيقه او مجامله اتشجع كده وقلها حاجه حلوه
جورج : زى ايه يعنى منا مبعرفش اقول الحاجات دى
رامى : يعنى مثلا لو لقتها عامله تسريحه جديده تقولها ايه ؟؟؟؟
جورج : اقولها ...... ايه الشعر الجامد ده
رامى : مترش عليها مية نار احسن انت مفيش فايده فيك
جورج : امال اقولها ايه يعنى متقولى بدل مانت عمال تتريق كده
رامى : تقولها مثلا على فكره تسريحة شعرك الجديده تحفه احلى بكتير من الى فاتت ولو رجعت التسريحه القديمه تقولها احسن حاجه عملتيها انك رجعتى التسريحه دى فعلا دى اكتر تسريحه بتليق عليكى افهم بقا يا اخى لو لبست عدسات تقولها العدسات منوره عنيكى لو قلعتهم تقولها عنيكى من غير عدسات تحفه فهمت ؟؟
جورج : طيب متقول كده من الصبح اعاكسها يعنى صح ؟
رامى : تعاكسها ؟ انت فاكر نفسك فى الشارع ؟؟؟ اعمل فيك ايه
جورج : ايه غلط ؟؟
رامى : انت الى غلط يابنى افهم بقا البنات بتحب الكلام الرقيق كل عقلها يا اخى بكلمتين وخلاص بس تكونو لوحدكو عشان تعرف تتكلم
جورج : وانا هشوفها لوحدها فين بس
رامى : ماهى دى المفاجاه الى كنت محضرهالك هى جايه النهادره هنا
جورج : ايه ؟؟ جايه ؟؟؟ هنا ؟ بجد ؟ اوعى تكون بتهرج
رامى : اهدى اهدى فى ايه ايوه جايه لجميله النهادرده مش عارف هيعملوا ايه كده وانا قلت دى فرصه مش لازم تضيع عشان تعرف بس انى بحبك وبفكر فيك
جورج : انت بجد بجد جدع اوى بس ما هى جميله هتبقى معاها
رامى : لا سيب جميله عليا انا هفضيلك الجو المهم تعرف تخلص الحكايه
جورج : لا لا متخفش انا خلاص فهمت كل حاجه بس هى جايه امتى ؟
رامى : يعنى زمانهم فى الطريق بقولك انا هطلع اوضتى اكمل الدماغ بتاعة امبارح على ما هى يوصلوا متيجى ؟
جورج : لا لا خلاص شكرا وبعدين يابنى ارحم نفسك دانت لسه فايق من امبارح
رامى : ومين قالك انى عايز افوق المهم انا رايح وجاى على طول خليك هنا
( يخرج رامى ويترك جورج ثم تدخل مرنا وفى يدها الكاست كالعاده )
مرنا : وانا عماله اقول ايه النور الى ضرب فى البيت مره واحده كده ازيك يا جورج
جورج : ازيك يا مرنا عامله ايه فى المدرسه
مرنا : ادينا بنكافح وربنا معانا وانت عامل ايه وقاعد لوحدك ليه فين رامى
جورج : طلع اوضته يعمل تليفون ونازل
مرنا : بس هو معندوش تليفون فى اوضته
جورج : يبقى اكيد طلع يجيب حاجه من فوق انتى اسالتك كتير كده ليه
مرنا : يا عم وانا مالى خليه يعمل تليفون على الصبح كده انا عارفه مش بيتعب من كتر التليفونات وانت جاى ليه النهادره
جورج : جاى اقعد مع صاحبى ايه فيها حاجه دى
مرنا : لا لا طبعا انت تنور بس هى ايه حكاية الاصحاب النهادره كل اصحاب اخواتى جايين دى حتى ايرينى صاحبة جميله كانت جايه بس لسه متصله قالت انها كسلت تنزل
جورج : ايه ؟ يعنى مش جايه ؟ ايه الحظ ده امال انا جاى ........
مرنا : انت جاى تقعد مع صاحبك مش كده ..........اه يانى منكو متخفش يا عم جايه انا بهرج معاك عشان اعرفك انى فاهماك
جورج : دانتى ......... ماشى هقولك ايه طالعه لاخوكى شيطانه بس صغيره
مرنا : المهم هتكسفنا النهادره ولا هترفع راسنا
جورج : نعم؟؟ قصدك ايه
مرنا : مش وقت كسوف بقا بص يا جورج بتحب الكلام الرقيق كل عقلها يا اخى بكلمتين وخلاص بس تكونو لوحدكو عشان تعرف تتكلم
جورج : انا سمعت الكلام دى فين قبل كده ؟؟
مرنا : اقولك انا سمعته فين
( مرنا تضغط على الكاسيت ويسمع اصوات للحوار بين رامى وجورج )
· جورج : ايه ده ؟ ايه لعب العيال ده انتى ازاى تعملى حاجه زى كده
· مرنا : يابنى متخفش احنا ستر وغطا على بعض انا بس حبيت اوريك انى فاهمه كل حاجه
( يدخل رامى ويبدو عليه انه تحت تاثير المخدر )
رامى : مين يا مرنا الى انتى واقف معاه ده
مرنا : اهلا..... صاحبك سافر يا جورج ربنا معاك انا همشى بقا عشان مش بحب اكلمه وهو كده
( تخرج مرنا )
جورج : ها يابنى لسه مجوش ؟
رامى : هما مين ؟
جورج : ايرينى وجميله
رامى : جميله مين ؟؟
جورج : دانت شكلك زودتها قوى جميله اختك يا رامى
رامى : اه اه لا خلاص زمانهم جايين متقلقش
جورج : رامى عشان خاطرى فوق شويه انا عايزك مركز معايا النهادره
رامى : يابنى انا كده زى الفل متخفش
جورج : طيب بس بس عشان شكلهم جايين
( تدخل جميله وايرينى )
جميله : ايه ده انتو هنا ازيك يا جورج ايه الاخبار فينك يا بنى
جورج : انا كويس نشكر ربنا ازيك يا ايرينى
ايرينى : الحمد لله يا جورج انت ازيك وانت ازيك يارامى
رامى : زى الفل
جميله : طيب هنمشى احنا عشان منضايقكوش
جورج : لا لا بالعكس انتو منورين
ايرينى : احنا ممكن نقعد فوق عشان نسيبكو براحتكو
جورج : لا صدقينى مفيش اى حاجه ولا ايه يارامى ؟
رامى : - وهو غير واعى - يا عم سيبهم براحتهم
جورج : براحتهم ايه مش هما منورينا بردو
رامى : الى تشوفه
( تجلس ايرينى وجميله على الجانب الاخر ويتركوا جورج ورامى على الجانب الاخر )
جورج : رامى ما تيلا
رامى : يلا ايه
جورج : لا فى عرضك اصحى كده وركز احنا مش اتفقنا تفضيلى الجو ؟؟
رامى : جو ايه ؟؟؟ ااه اه طيب مش لما ييجوا ؟
جورج : يا بنى ماهم جم وكانو لسه واقفين بيكلمونا
رامى : ياراجل هما الى كانو واقفين هنا من شويه هما ؟؟ ولا خدت بالى
جورج : طيب يلا بقا قبل ما يمشوا
رامى : طيب طيب هى اسمها ايه ؟
جورج : ايرينى يا رامى ايرينى
رامى : طيب
( يذهب رامى الى جميله وايرينى )
رامى : ايرينى عايزك فى موضوع كده لو سمحتى
ايرينى : خير يا رامى
رامى : لا ابدا كنت عايز اسالك على حاجه كده فاضيه خمس دقايق ؟
ايرينى : اه طبعا تحت امرك
( تقوم ايرينى وتذهب مع رامى الى وسط المسرح وسط ذهول جورج الى يذهب اليهم ويمسك رامى ويجدبه من كتفه )
جورج : انت بتعمل ايه ؟؟
رامى : مش انت الى قلتللى افضيلك الجو ؟؟ ادينى بشغلهالك اهى
جورج : تفضيلى الجو تقوم تاخد ايرينى وتسيب جميله ؟
رامى : مش انت الى قلتلى ان اسمها ايرينى
جورج : يارامى فوق بقا تفضيلى الجو يعنى تشغل جميله وتسيب ايرينى
رامى : طيب يابنى متقول كده من الصبح ركز شويه
جورج : انا الى اركز عشان خاطرى انا ركز انت النهادره بس وبعد كده نام طول عمرك مش هقولك حاجه
رامى : طيب طيب
( رامى يدهب الى جميله )
رامى : جميله عايزك ثوانى
جميله : فى ايه ؟
رامى : الساعه بتاعتى وقعت تعالى دورى عليها معايا فوق
جميله : هى وقعت فوق ؟
رامى : لا وقعت هنا بس هندور عليها فوق
جميله : فى ايه يارامى انا مش فاهمه حاجه
رامى : يووه يا جميله تعالى بس وانا هفهمك كل حاجه يلا بقا
جميله : طيب طيب لما نشوف اخرتها معاك
(تخرج جميله مع رامى ويتركوا ايرينى وجورج الذى يبدو عليه التردد)
جورج : ازيك يا ايرينى
ايرينى : كله تمام يا جورج انت ازيك
جورج : انا ؟؟ انا الحمد لله كله كويس
ايرينى : طيب كويس
( تسود لحظه من الصمت وجورج يبدو عليه القلق والتوتر )
جورج : ايه ده هو انتى مش كنتى لابسه نضاره ؟
ايرينى : اه بس خلاص قلعتها
جورج : اه ... على فكره شكلك كده احلى
ايرينى : ايه ده بجد ؟ ده ناس كتير قالولى النضاره كانت احلى
جورج : لا لا بالعكس كده احلى كتير دى حتى النضاره دى كانت مخلياكى شبه القرده
ايرينى : نعم ؟؟؟؟!!!!!
جورج : لا لا مش قصدى – ينظر للخارج – يارامى يارامى ..... سورى مكنش قصدى
ايرينى : - بغضب – لا ولا يهمك عادى
جورج : ايرينى كنت عايز اسالك على حاجه كده
ايرينى : خير اتفضل
جورج : - يتلعثم – انتى عندك بطاقه انتخابيه ؟
ايرينى : ايه ؟ ايه السؤال الغريب ده ؟
جورج : لا اصل ..... خلاص خلاص مفيش
ايرينى : طيب عموما لما تيجى جميله ابقى قولها انى مشيت عشان افتكرت مشوار مهم
( ايرينى تخرج غاضبه وتترك جورج محبط جدا ثم يدخل رامى وجميله )
جميله : ايه ده فين ايرينى
جورج : مشيت بتقول افتكرت مشوار مهم
جميله : دى مجنونه ولا ايه ؟؟؟؟
( جميله تخرج الموبايل وتطلب ايرينى ثم تتحدث وهى تخرج )
جميله : ايوه يا بنتى مشيتى ليه ؟
رامى : شكلك بوظت كل حاجه
جورج : لايا راجل انت جاى تفوق دلوقتى ؟ بعد ما الحكايه بازت
رامى : هو ايه الى حصل
جورج : طلع معندهاش بطاقه انتخابيه
رامى : نعم ياخويا ؟
جورج : معرفش بقا ادينى نيلت الدنيا وخلاص بقولك ايه انا ماشى
رامى : ليه يانى ما قلنا هشوف حوار الاجتماع ده وننزل سوا
جورج : لا انا مخنوق ومش طايق اقعد انا هنزل وانت خلص الى وراك وحصلنى سلام
( يخرج جورج )
رامى : يادى الحب وسنينه ربنا يسامحك يا اخى طيرتلى الدماغ على الفاضى
( يدخل شريف )
شريف : كويس انك هنا بابا اتصل وقالى انه جاى فى السكه
رامى : وفين بقية اخواتك ؟
شريف : جايين ورايا
( يدخل بقية الاخوه مجدى ومارى وجميله ويجلسون جميعا فى انتظار الاب )
مارى : بردو محدش عايز يقولى ايه الحاجه الى مسيبنى مزاكرتى عشانها ؟
مجدى : يا بنتى محدش فينا يعرف وادينا مستنيين وياخبر النهادره بفلوس
جميله : وانت ايه رايك يا شريف تفتكر بابا عايزنا فى ايه ؟
شريف : انتى سالتينى قبل كده وقلتلك معرفش وبكررهالك تانى صدقينى معرفش عموما بابا زمانه جى وهنعرف كل حاجه
رامى : يارب بس تكون حاجه تستاهل القعده دى انا مرضتش انزل مع جورج عشان الاجتماع بتاعكو ده
جميله : ومين سمعك يابنى انا ورايا 100 حاجه وكنت عايزه انزل اشترى حاجات
مجدى : ياجماعه مينفعش الوقت الى بيتحرق ده Time is Money الوقت الى بنضيعه ده بفلوس
مارى : امال انا الى سايبه مزاكرتى ومستقبلى اقول ايه
شريف : مش عارف اقولكو ايه حتى الساعه الوحيده الى طلب فيها بابا انه يقعد معانا مستكترينها عليه مع انه عمره ما اتاخر عننا ابدا ولا انشغل عنا
( يدخل الاب )
الاب : يا سيدى ولا يهمك ادينى جيت عشان مضيعش وقتكو اكتر من كده
الابناء جميعا : بابا؟
مارى : سورى يا بابا انا مكنش قصدى احنا بس كنا .....
الاب : مش وقته اقعدوا عشان عايزكم كلكم ضرورى
( يجلسون جميعا حول الاب )
الاب : بصوا بقا يا ولاد اسمعوا كلامى كويس وركزوا فى كل كلمه بقولها انا عارف انكو لسه صغيرين وان فى حاجات كتير شاغلاكم بس انا بردو عارف ان حبكم لابوكم ولبعض اكبر من اى حاجه
شريف : طبعا يا بابا بس ايه لزمة الكلام ده دلوقتى ؟ انت عايز تقولنا حاجه ؟
الاب : متقاطعنيش يا شريف سيبنى اكمل كلامى للاخر وبعدين قول الى انت عايزه .... يا ولاد انا مسافر
مجدى : مسافر ؟؟
جميله : مسافر فين ؟
رامى : وهتسيبنا لوحدنا ؟
مارى : انا مش فاهمه حاجه
الاب : انا مسافر سفريه طويله شويه .... مأموريه تبع الشغل لازم اروح وبسرعه وبعدين ايه هتسيبنا لوحدنا دى ؟ انا هسيبكم مع بعض
شريف : ايوه بس احنا منعرفش نعمل حاجه من غيرك
الاب : لا بيتهيالك انت يمكن بنقول كده عشان من ساعة ما مامتكم اتوفت وانا بقيت ليكم اب وام بس انا ربيتكم كويس وعارف انكو تقدروا تعتمدوا على نفسكو وتخلو بالكوا من بعض وتخلوا بالكم كمان من البيت ده الى انا حافظت عليه لحد ما بقا لاممنا كلنا جواه واوعوا تفتكروا ان دى حاجه سهله البيت ده فى ناس كتير نفسهم يحطوا ايدهم عليه
مارى : ناس مين الى عايزين يحطوا ايديهم عليه انا مش فاهمه حاجه
مجدى : بابا ياريت توضح كلامك انا حاسس ان ورا كلامك ده فى حاجه
الاب : ايوه وبيتهيالى ان جه الوقت الى تعرفوا فيه الخكايه من اولها عارفين جارنا منتصر ؟
رامى : طبعا عارفينه بس ده ماله بالى انت بتحكيلنا عليه
الاب : منتصر هو المشكله هو الى عينه على البيت وعاييز ياخده باى تمن
جميله : بس جارنا ده غنى قوى ده تقريبا مشترى كل البيوت الى حوالينا هيحتاج بيتنا فى ايه؟
مارى : وبعدين بيتنا بيت عادى جدا ايه الى هيشد واحد زى منتصر ليه ويخليه يعمل اى حاجه عشان ياخده
الاب : لان منتصر حاسس ان البيت ده هو الحته الوحيده الى مش بيقدر يدخلها الحته الوحيده الى مش ملكه وعلى فكره عيلة منتصر وعيلتنا كانو حبايب زمان لحد ما بدات العدواه بينتا وبينهم وياما حاولوا معايا انهم يشتروا البيت ده بالفلوس ساعات والتهديد ساعات بس انا موافقتش رغم كل الضغوط الى اتعرضت عليها
شريف : انا اول مره اسمع الكلام ده ... واحنا كنا فين من ده كله
الاب : مكنتش عايز ادخلكو فى صراع يمكن يكون كبير عليكو ومدام انا كنت موجود وقادر ادافع عن البيت وعنكو خلاص
مجدى : عشان كده مكنتش بتخلينا نختلط بجيرانا خالص
الاب : ايوه وده لازم يفضل حتى بعد ما اسافر اوعو تدوله فرصه انه يدخل البيت ده منتصر مستعد يعمل اى حاجه عشان يحقق غرضه الى بقاله سنين بيحاول يوصله
رامى : بس هو عايز البيت يعمل بيه ايه ؟
الاب : عايز يهده
جميله :يهده؟؟ ليه ؟
الاب : لان البيت ده هو الى بيفكره انه اتهزم فى معركته معايا بيفكره انه مقدرش يدخل البيت ده رغم كل الى عنده عايز يثبتلى انه هو الى انتصر عشان كده عايز يشيله من على وش الدنيا خالص
رامى : يشيله ؟ قال يشيله قال هى سايبه
مجدى : واحنا روحنا فين
مارى : متخفش يا بابا لو على رقبتنا مش هيطول منه طوبه واحده
الاب : وانا كنت متاكد ان ده هيكون ردكم انا واثق انى عرفت اربيكم واقدر اسافر وانا مطمن عليكو
شريف : طبعا يا بابا اتفضل سافر بالسلامه ومتقلقش علينا ولا على البيت
جميله : البيت والى فى البيت فى عنينا
الاب : طمنتونى يا ولاد دلوقتى بس اقدر اسافر وانا مطمن
(اظلام على كل المسرح وتتركز الاضاءه على عادل وريهام اثناء خروج الاب والابناء فى الظلام او اثناء غلق الستار )
ريهام : القصه جميله قوى والولاد دول بجد زى العسل المسرحيه دى هتطلع حلوه قوى بس غريبه حكاية منتصر الى عايز ياخد البيت ده وبعدين هما هيعملوا ايه لوحدهم بما ابوهم يسافر ؟
عادل : انتى اريه رايك ؟
ريهام : مش عارفه هو انا الى بالف ؟ بس هما شكلهم جدعان وهيعتمدوا على نفسهم المهم كمل بقا حصل ايه بعد ماابوهم سافر ؟
عادل : بعد ما ابوهم سافر قعدوا فتره كويسين قوى ومفيش اى مشاكل لحد ما فى يوم .............
(يدخل مجدى وهو يبدو عليه التوتر الشديد ووراءه جميله ومارى )
مجدى : ها لقيتوها ؟
جميله : لا دورنا فى كل حته فى البيت وحوالين البيت ملقيتهاش
مجدى : امال يعنى راحت فين ؟
مارى : معرفش انا هتجنن
مجدى : وفين رامى وشريف
جميله : بيدوروا عليها فى الشارع الى ورانا
مارى : فينك يا بابا دلوقتى ياريتك كنت معانا
مجدى : ولو معانا كنا هنقوله ايه ؟ هنقوله اننا مقدرنا نحافظ على اختنا الصغيره وتاهت مننا ؟
جميله : انا هتجنن دى كانت قدامى بتلعب فى الجنينه دخلت ارد على التليفون ملقتهاش
( يدخل رامى وشريف )
مارى : ها لقيتوها ؟؟
شريف : ملهاش اثر
رامى : كل الى سالنهاهم مشافوهاش غير وهى بتلعب فى الجنينه وميعروفش راحت بعد كده فين
مجدى : يعنى ايه ؟ ضاعت ؟
جميله : اهدوا يا جماعه لازن نفكر بالراحه ونشوف هنعمل ايه
( يدخل حبيب ومعه مرنا )
الابناء جميعا : مرنا
مجدى : ممكن افهم كنتى فين اتفضلى على فوق وحسابنا بعدين ؟؟؟؟
(تخرج مرنا )
حبيب : هى كانت بتلعب والظاهر انها كانت عايزه تشترى حاجه فراحت لمحل بعيد شويه ومعرفتش ترجع انا لقتها بتعيط وعرفت انها اختكو فوصلتها لحد هنا
جميله : احنا مش عارفين نشكرك ازاى
شريف : احنا بجد متشكرين جدا جد
حبيب : على ايه انا معملتش حاجه وبعدين مفيش شكر بين الجيران
مارى : جيران ؟
حبيب : اه معلش انا نسيت اعرفكم بنفسى انا حبيب جاركم
رامى : بس احنا عمرنا ما شفناك فى البيوت الى جمبنا
حبيب : لا بعد كده هتشوفونى كتير انا فى الفيلا الى جكمبكو ....... فيلا منتصر اصل انا ابنه
جميعا : منتصر ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
حبيب : ايه فى ايه ؟ انتى اتخضيتوا كده ليه ؟
شريف : - باسلوب جاف – لا ابدا مفيش
مجدى : بس يعنى عمرنا ما سمعنا انه ليه ابن
حبيب : اصلى كنت مسافر بره ولسه راجع واهى جت فرصه كويسه عشان اتعرف عليكو
شريف : بس احنا مش بنحب يبقى لينا اختلاط بحد
حبيب : اى حد ولا انا بالزات
مارى : هتفرق معاك ؟؟؟
حبيب : لا طبعا وخصوصا انى عارف الاجابه وعارف كمان العداوه الكبيره الى بين عيلتنا وعيلتكو بس الكلام ده حصل من زمان قوى واحنا ملناش ايد فيه عشان كده المفروض احنا نعيش فى سلام مع بعض وننسى الخلافات القديمه
مجدى : لما تنسوا انتو انكو ممكن تاخدوا البيت ده
حبيب : ومين قالكو اننا عايزينه
رامى : نعم؟؟ انتو مش كنتو عايزين تشتروه من بابا وحاولتوا بكل الطرق
حبيب : حصل بس هو موافقش خلاص وبيتهيالى انتو عارفين احنا عندنا ايه ومش محتاجين يبوت تانى احنا بس كنا عايزين نوسع املاكنا لا كل الى حوالين بيتكو ملكنا بس مدام انتو مش عايزين تبيعوا خلاص دى حريه شخصيه طبعا وياريت نعيش مع بعض جيران كويسين واعتبروا كلامى ده صفحه جديده فى علاقتنا سوا نقفل بيها كل الخلافات القديمه
رامى : يعنى انتو خلاص مش عايزين البيت
حبيب : لا خلاص ده كان موضوع واتقفل من زمان حتى بابا لسه بيقولى انه شال موضوع بيتكو ده من دماغه خالص
جميله : ياريت بابا كان هنا وسمع الكلام ده كان فرح قوى
حبيب : اديكو انتو سمعتوه وعموما اكيد هنتقابل تانى ولو سمحتولى انا هعزم نفسى على الشاى عندكو النهادره باليل عشان نتعرف اكتر ده لو مكنش يضايقكو
جميله : لا طبعا انت تشرف اهلا بيك
شريف : بس احنا مش عارفين هنكون فاضيين ولا لا
رامى : ايه ياشريف الكلام ده احنا هنستناك باليل
حبيب : - محدثا جميله – انا لسه مسمعتش ردك يا انسه .......
جميله : جميله
حبيب : اسم على مسمى فعلا
جميله : ميرسى وانت اكيد تشرف طبعا فى اى وقت
حبيب : الف شكر على زوقكم انا بجد حاسس ان النهادره بداية صداقه جميله تربطنا سوا وننهى بيها الخلافات القديمه بعد اذنكم انا همشى ونتقابل باليل
(يخرج حبيب)
شريف : انتو ايه الى جرالكم ؟؟؟ نسيتوا كلام بابا ؟ ده ابن منتصر الى........
رامى : وهو عشان ابن منتصر يبقى لازم يبقى زى ابوه ؟ ده كان عايش بره واكيد تفكيره مختلف
جميله : وبصراحه انا شايفه انه زوق وشكله محترم وعايز يكسب صداقتنا فعلا ويفتح صفحه جديده
مارى : انا شايفه ان الموضوع ميستاهلش كل ده احنا مش صغيرين لو هو وحش هيبان ولو كويس هيبان ويمكن يكون بابا كان مبالغ شويه فى قلقه منهم او يمكن يكون فعلا مش زى باباه ده غير انه قالنا انه شال حكاية البيت من دماغه
رامى : متقلقش يا شريف انا لما ييجى باليل هعرفلك حكايته ايه واعرف اذا كان كويس فعلا ولا لا
مجدى : وبعدين هتبقى مفاجاه حلوه لبابا لما يرجع يلاقى اننا مش بس حافظنا على البيت لا كمان اتصالحنا مع عيلة منتصر وريحناه من القلق الى كان عايش فيه
شريف : اعملوا الى انتو عايزينه انا هطلع اشوف مرنا
( اظلام على المسرح مع تركز الاضاءه على عادل وريهام )
ريهام : ايه ده ؟؟ انا مش مطمنه
عادل : ليه فى ايه ؟
ريهام : الى اسمه حبيب ده انا مش مرتاحاله ظهر فجاه كده ومن غير مقدمات انت حطيته ليه فى المسرحيه ؟
عادل : وهو مش عاجبك فى ايه ؟
ريهام : مش عارفه بس النوع الزوق قوى ده مش بيريحنى ... هو يمكن يطلع كويس بس مش عارفه ... المهم كمل .... ايه الى حصل بعد كده حبيب ده عمل ايه معاهم ؟
عادل : بعد كده حبيب...........
( تنخفض الاضاءه على عادل وريهام وتعود على المسرح ويكون حبيب جالس معهم جميعا الاشريف)
حبيب : بعد كده قررت انى ارجع واعيش هنا بعد ما خلصت دراستى هناك
مارى : واكيد الدراسه هناك غير هنا خالص
حبيب : طبعا هناك كل حاجه متوفره ليكى وكل الامكانيات تحت امرك بس انا ملاحظ انك بتسالى كتير على موضوع الدراسه
رامى : طبعا ماهى مارى مفيش حاجه فى دماغها غير الشغل والدراسه والمستقبل
حبيب : طيب مفكرتيش تدرسى بره ولا مش عايزه
مارى : ومين مش عايز بس ازاى الدراسه بره مش سهل اى حد يوصلها
حبيب : بالعكس الموضوع بسيط لو ليكى حد هناك وعلى فكره انا ممكن اوفرلك فرصه كويسه قوى انك تدرسى فى اى جامعه بره
مارى : بجد ؟؟؟
حبيب : طبعا انا معارفى كتير قوى هناك شوفى انتى وقررى ولو عايزه قولليلى وكل حاجه هتتدبر ...... انا ملاحظ ان مجدى مش بيتكلم خالص انت سرحان فى حاجه ولا انا كلامى الى يزهق ؟
مجدى : لا لا ابدا انا بسمعكو...... والشغل بره زى الدراسه كده سهله بردو ؟
حبيب : طبعا لعلمك كل الناس بره كده دراسه وشغل وبس وانت وبتتشغل فى ايه ؟
مجدى : ولا حاجه اى شغل هنا محتاج راس مال عشان تبتدى وطبعا ده مش معايا دلوقتى
حبيب : خساره مع ان شكلك دماغك حلوه قوى فى البيزنس ولو معاك راس مال انا متاكد انك هتعمل شغل كويس قوى
مجدى : لو بقا ......
حبيب : ولو ليه متشاركنى
مجدى : اشاركك ؟؟ ازاى
حبيب : انا لسه جدبد هنا ومعرفش السوق هنا عايز ايه وبيمشى ازاى ممكن انا اوفرلك الفلوس وانت تمشى الشغل
رامى : ابسط يا عم البليه هتلعب
مجدى : بس انت لسه متعرفنيش عشان تدينى فلوسك اشغلها
حبيب : ياسيدى منا هعرفك قدام وبعدين الشغل شغل انا عايز حد يشغلى فلوسى وشايف انك تنفع يبقى ليه لا انا استفاد وات كمان هتستفاد ايه رايك ؟
مجدى : موافق طبعا
حبيب : خلاص هاتلى اوراقك عشان اعمل العقود ونبتدى شغل واحنا سخنين كده بس الاول لازم نتفق على نسبتك من الارباح 30% كويس ؟
مجدى : 30% ؟
حبيب : فى الاول بس لما الشغل يكبر هتبقى 50% قلت ايه
مجدى : ثوانى اجيبلك الاوراق
(يخرج مجدى مسرعا )
جميله : وانت بقا بتشتغل فى ايه ؟
حبيب : فى كل حاجه استيراد وتصدير سياحه ودعايه اعلانات انتاج
جميله : انتاج ايه ؟
حبيب : افلام انا فى دماغى انى اعمل شركة انتاج هنا
مارى: بجد ؟ وافلام وتمثيل وكده
حبيب : اه طبعا
جميله : وانت بتفهم فى الحاجات دى
حبيب : انا بفهم فى اى حاجه تنجحنى وتكسبنى وتحققلى هدفى
رامى : هو ده الكلام انت دماغك حلوه قوى على فكره
حبيب : ميرسى يا رامى وانت دماغك عاليه قوى على فكره
رامى : - باستغراب – مش فاهم
حبيب : كل صاحب دماغ بيحس بصاحب الدماغ الى زيه
رامى : ياراجل هو انت كمان ........؟
حبيب : مش وقته بقا بس اكيد هيبقى لينا لقاء قريب
رامى : وانا موافق طبعا وبعدين انا طول عمرى نفسى اجرب الدماغ الى من بره عشان بردو نكتسب خبرة الاحتكاك الخارجى
جميله : على فكره انا مش فاهمه اى حاجه
مارى : ولا انا
حبيب : لا ده موضوع كده بينى وبين رامى مقلتليش بقا كنتى بتسالى على الافلام ليه عايزه تمثلى ؟
جميله : امثل ؟؟؟ لا لا طبعا انا مليش فى حكاية التمثيل دى خالص
حبيب : مع ان شكلك ينفع قوى انتى جميله زى اسمك وممكن تبقى ممثله هايله
جميله : ده بس من زوقك
حبيب : عموما استاذن انا دلوقتى واكيد هشوفكو تانى
رامى : ليه متخليك لسه بدرى
حبيب : لا معلش كفايه كده مش عايز اطول وبعديم ورايا مشوار مهم ولما مجدى يحضر الورق خليه يعديه عليا فى المكتب ده العنوان
( حبيب يخرج كارت ويعطيه لرامى )
حبيب : وفكرى فى موضوع الدراسه بره يا مارى دى فرصه هايله ومش هتتكرر يلا مع السلامه باى يا ...... جميله
(يخرج حبيب)
رامى : فين شريف ييجى يشوف الى كان خايف منه
جميله : حبيب ده زوق قوى قوى وخدوم جدا
مارى : بس ايه كل الخدمات دى كلها دراسه وشغل ليه كل ده
رامى : اقولك انا ليه....... واصح انه زى ما قال عايز يفتح صفحه جديده عشان كده بيثبتلنا حسن نيته بالخدمات دى
مارى : ممكن
رامى :لا ده اكيد عموما بكره الايام تثبتلكو انى صح وان شريف كان غلطان فى قلقه منه
( اظلام على المسرح مع عرض مشهد فيديو يدل على نمو العلاقه بينهم وبين حبيب ثم تعود الاضاءه على جميله وهى تجلس وحيده ثم يرن جرس الباب فتذهب لتفتح ويدخل حبيب )
جميله : اهلا يا حبيب رامى هنا هو بس فوق ونازل على طول اتفضل
(يجلس حبيب وينظر الى جميله )
حبيب : على فكره انتى فيكى حاجه غريبه قوى
جميله : انا ؟؟؟ ايه ؟؟
حبيب : مش عارف بس الموضوع مش موضوع انك حلوه او رقيقه وبس لا فى حاجه تانى بتشد الى يتعامل معاكى
جميله : المفروض انت بالزات متقولش كده انت كنت عايش بره وبنات بره اكيد حلوين قوى
حبيب : ماهو ده الى انا مستغربله على قد ما شفت بنات بره مفيش فيهم واحده شدتنى زيك تعرفى انك احلى منهم كلهم
جميله : انا ؟؟؟؟ مش قوى كده انت بس الى زوق
حبيب : لا صدقينى دى الحقيقه على فكره انا احترمت باباكى جدا مع انى مقابلتوش عارفه ليه ؟
جميله : ليه ؟
حبيب : عشان عرف يختارلك اسم يليق بيكى ..... كان حاسس انك هتطلعى زى القمر
جميله : انا مش عارف اقولك ايه على الكلام الحلو ده انت بجد زوق قوى
حبيب : تصدقى انا رغم انى قعدت بره سنين مدخلتش فى اى تجارب عاطفيه مع اى بنت من الى قابلتهم هناك
جميله :غريبه
حبيب : فعلا بس يمكن كنت حاسس انى لما هرجع مصر هقابل بنت زى القمر وهى الى بدور عليها من زمان صح ؟
جميله : ها .................. ؟
(لحظه من الصمن بين جميله ورامى مرنا وفى يدها لعبه وبمجرد دخولها ترتبك جميله )
جميله : طيب انا هطلع اناديلك رامى ..........
حبيب : اوكى يا جميله اهلا ازيك يا مرنا ايه اللعبه الحلوه دى دى جميله قوى
مرنا : طبعا جميله واكيد فيها حاجه بتشدك مش عارف هى ايه مع انك شفت برا لعب حلوه كتير بس مفيش واحده شدتك زى دى مش كده ؟؟
حبيب : دانتى شكلك شقيه قوى يا مرنا
مرنا : شقيه مش شقيه مش هتفرق معاك
حبيب : يعنى ايه ؟
مرنا : يعنى انا لا عايزه اشتغل بفلوسك ولا عايزه ادرس بره سيبنى فى حالى انا وكفايه عليك الباقى
حبيب : باقى ايه ؟ انا مش فاهم حاجه
مرنا : لا فاهم كويس وكويس قوى
(يدخل رامى )
رامى : حبيب قلبى فينك يا عم ......... سيبينا دلوقتى يا مرنا
مرنا : هسيبكو من غير ما تقول
(تخرج مرنا وهى تنظر الى حبيب بكراهيه)
رامى : ازيك يا حبيب ايه الاخبار وايه المفاجاه الحلوه دى ؟
حبيب : ابدا كنت معدى قلت اسلم عليك واشوفك فاضى باليل ولا لا
رامى : باليل ؟ ليه ؟
حبيب : اصل فى شويه اصحابى هيجولى باليل وعاملين قعده حلوه كده ويهمنى انك تكون موجود
رامى : قعده حلوه من اى نوع
حبيب : من النوع الى فى دماغك بالظبط ها فاضى ولا ايه ؟
رامى : ولو مش فاضى افضالك حد يلاقى قعده حلوه وميقعدش انا كنت متفق هخرج مع جورج باليل بس ممكن اكنسله
حبيب : وتكنسله ليه متجيبه معاك اصحابك اصحابى يا رامى
رامى : بجد ؟ انت جدع اوى اوى
حبيب : متقولش كده يا بنى احنا اصحاب
رامى : طيب انا هطلع اكلمه وارجعلك
حبيب : اتفضل
(يخرج رامى ثم تدخل مارى)
مارى : حبيب انت هنا ؟ ازيك
حبيب : ازيك يا مارى كويس انك جيتى عندى ليكى خبر هيفرحك قوى
مارى : خير؟
حبيب : انا كلمتلك التناس بتوعى بره وفى فرصه كويسه قوى قوى
مارى : بجد ؟ دنا قلت انك نسيت
حبيب : وده معقول انا بس كنت بدورلك على فرصه تليق بيكى وادينى لقتها
مارى : مش عارفه اقولك ايه وايه الفرصه دى
حبيب : انك تدرسى فى جامعه بره فى التخصص بتاعك ومش كده وبس هيبقى ليكى الحق انك تستغلى فى الجامعه بعد ما تخلصى وتاخدى الجنسيه وتكملى ابحاث ودراسه هناك وده طبعا بمرتب خرافى
مارى : بجد ؟؟؟ انا مش مصدقه الى بتقول ده بجد ؟؟ ممكن يحصل
حبيب : طبعا بس اهم حاجه السرعه عشان ده مكان واحد وفى كزا شخص متقدم ليه لازم تردى دلوقتى
مارى : موافقه طبعا
حبيب : هايل يبقى تحوليلى الفلوس بسرعه عشان ابعت الرد
مارى : فلوس ايه ؟
حبيب : فلوس ايه ؟ فلوس الاجراءات والتذكره والعيشه هناك لحد ما تخلصى
مارى : ودول كتير ؟
حبيب : طبعا دول مصاريف كزا سنه
مارى : بس انا معاييش فلوس تغطى المبلغ ده كله
حبيب : يعنى ايه هتضيعى الفرصه منك ؟؟
مارى
لكل مننا بيت يأويه ويعيش فيه قد يمثل البيت لبعضنا مكانا للنوم والسكن وقد يمثل للبعض الاخر رمزا او معنى وقد تاخذنا الحياه حتى ننسى بيتنا او نتوه عنه وقد يصل بنا الامر الى ان نفرط فيه او نبيعه متناسين من بنى هذا البيت ووهبه لنا دون مقابل قد نبيعه طمعا فى المال او قد نتنازل عنه جاهلين بقيمته ولكن عندما يتعرض هذا البيت للخطر و يصل الامر الى ان يكون هذا البيت عرضة للتدمير والهدم فهل سنظل فى غفلتنا ام سنقوم لنحمى بيتنا وندافع عنه ؟
سؤال تطرحه مسرحية حكاية بيت
عادل
ريهام
الاب
رامى
شريف
مجدى مارى
جميله
مرنا
حبيب
جورج
ايرينى
( تفتح الستاره ديكور المنزل و عادل يبحث عن شىء بتوتر شديد )
عادل : مهو اكيد هنا هيروح فين يعنى انا لسه حاطه بايدى ...........
(عادل يستمر فى البحث فى انحاء الغرفه حتى تدخل عليه ريهام )
ريهام : ايه يابنى فى ايه ؟
(عادل لا يلتفت اليها ويكمل البحث )
ريهام : طيب قولى بتدور على ايه وانا ادور معاك
عادل : بدور على القلم
ريهام : قلم ؟ قلم ايه ؟
عادل : هيكون قلم ايه يعنى ؟ القلم الى بكتب بيه
ريهام : طيب ما تكتب باى قلم وخلاص اجيبلك قلم من عندى ؟
عادل : قلم من عندك ايه بس ...... انتى فاكراه اى قلم وخلاص
ريهام : يا سلام ويفرق ايه بقا عن اى قلم ؟
(عادل يتوقف عن البحث ويلتفت اليها )
عادل : يا بنتى افهمى ده القلم بتاعى الى بالف بيه والى مش بعرف اكتب من غيره
ريهام : اااااااااااااه قلم التاليف وده بقا الوحى مش بينزل غير بيه يعنى من غيره مش هتعرف تالف
عادل : اتريقى براحتك انا غلطان من الاول انى قلتلك حاجه
ريهام : طيب من غير زعل بس وفهمنى
عادل : لا خلاص ملوش لزمه
ريهام : عشان خاطرى بقا يا عادل صدقنى مش هتريق تانى وهدور معاك كمان
عادل : طيب بصى يا ستى القلم ده معايا بقاله كتير قوى وياما كتبت بيه مسرحيات من الى اتعملت فى الكنيسه عندنا
ريهام : عظيم وكلها كانت مسرحيات حلوه وناجحه وانا شخصيا فخوره ان اخويا هو مؤلف الكنيسه الاول
عادل : ماهو انا لو ملقتش القلم لا هيبقى فيها مؤلف ولا مسرحيات
ريهام : ليه يابنى بس هو انت بجد مش بتعرف تكتب غير بالفلم ده ؟
عادل : مش بالظبط بس تقدرى تقولى بتفائل بيه لما بكتب بيه بحس ان الكلام بيتكتب لوحده فهمتى ؟
ريهام : تقريبا طيب ولو ملقتوش هتعمل ايه ؟
عادل : لا لازم الاقيه مفيش حاجه اسمها لو ملقتوش
ريهام : طيب اهدى بس انا هدور معاك وان شاء الله هنلاقيه
(ريهام تبدا البحث مع عادل حتى تجد القلم تحت احد الكراسى )
ريهام : اهو لقيته...... هو ده؟
(عادل يخطف القلم من يدها بلهفه شديده )
عادل : ايوه هو الحمد لله انا هطير من الفرح وحشتنى يا قلمى كنت خايف لمشوفكش تانى
(ريهام تنظر اليه باستغراب شديد )
ريهام : انت بتكلم القلم ؟ وبعدين بقا حتة القلم ده هو الى كنت عامل عليه الدوشه دى كلها ده مش متبهدل ومتدغدغ ده شكله اصلا مبيكتبش
عادل : لا اوعى تتريقى على القلم ده بالزات القلم الى مش عاجبك ده اتكتب بيه حاجات اقلام الدنيا كلها متقدرش تكتبها
ريهام : طبعا ماهو باين ..... ده حتى اتهرى من كتر الكتابه
عادل : المهم متشكر يا ستى على تعبك اتفضلى بقا وسيبينى اكمل كتابه
ريهام : ايه ده ؟ انت كنت بتالف مسرحيه ؟
عادل : ايوه بكتب مسرحيه ممكن بقا تتفضلى
ريهام : استنى بس هى المسرحيه دى هتتعمل امتى ؟
عادل : فى عيد النيروز
ريهام : بجد طيب متحكيهالى
عادل : احكيلك ايه هى سايبه بقولك هتتعمل فى عيد النيروز وانتى تقولى احكيهالى
ريهام : يعنى هو انا هحكيها لحد ويعدين بلاش غلاسه بقا انا قاعده زهقانه ومفيش حاجه اعملها
عادل : طيب وانا زنبى ايه انتى فاضيه ومفيش حاجه تعمليها بس انا مشغول قوى ولازم اخلص المسرحيه دى بسرعه عشان يلحقوا يبتدوا فيها
ريهام : يا عادل عشان خاطرى بقا احكيهالى وانا مش هضايقك خالص وهقعد ساكته عشان خاطرى بقا يا عادل يلا بقا يلا يا عدوله بقا وحياتى يلا بقا
عادل : طيب بس بس خلاص هحكيهالك بس اوعى تقولى منها حاجه لاى حد مش عايزين نحرق المسرحيه
ريهام : لا لا متخفش صدقنى مفيش حرف منها هيطلع بره يلا بقا احكى
عادل : طيب يا ستى
(يدهب عادل ويحضر نص المسرحيه ويجلس فى طرف المسرح وتجلس بجانبه ريهام وتتركز عليهم الاضاءه )
عادل : المسرحيه بتحكى عن ................
ريهام : استنى ...... هى اسمها ايه ؟
عادل : معرفش
ريهام : نعم ؟ متعرفش ازاى ؟
عادل : لسه مش لاقيلها اسم مش عارف اسميها ايه
ريهام : شفت بقا ؟ خلاص انت تحكيهالى وانا اقولك تسميها ايه اتفقنا ؟
عادل : اتفقنا يا ستى
ريهام : يلا بقا احكى
عادل : حاضر المسرحيه بتبتدى بــ................
(تنخفض الاضاءه عليهم وتزيد على باقى المسرح مع دخول رامى وهو يرتدى ملابس لصوص ويتلفت حوله ويبدو انه يسرق المنزل ثم يسمع صوت قادم فيختبىء وتدخل مرنا وفى يدها الكاسيت تتجول فى الصاله قليلا ثم تجده فتصرخ)
مرنا : حرامى حرامى الحقونى
(رامى يمسك بها بسرعه ليسكتها ثم يخرج سكينا معه ويضربها بها ويلقيها على الارض وهى تموت وهو ينظر اليها مفزوعا ثم يخرج مسرعا ومرنا تموت تدريجيا حتى تسكت حركتها تماما ثم تقوم فجاه )
مرنا : ها ايه رايك يارامى ؟ المره دى احسن
(رامى يدخل مره اخرى )
رامى : يعنى مش بطال بس المفروض احساسك وانتى بتموتى يبقى اعلى من كده شويه
مرنا : يا عم انت هتعملى فيها ممثل ؟ الحق عليا اصلا انى بخليك تشارك فى صناعة نجمه بكره لما ابقى مشهوره هتقول النجمه دى تبقى اختى وانا الى كنت بدربها على التمثيل
رامى : ماشى يا نجمه المهم يلا بقا روحى اوضتك عشان عايز اتكلم فى التليفون
مرنا : استنى بس لما اسمع نفسى وانا بموت
رامى : تسمعى نفسك ازاى ؟؟؟
مرنا : منا كنت سايبه الكاست شغال وانا بمثل عشان اسمع نفسى لما نخلص
(مرنا تشغل الكاست ويسمع صوتها وهى تصرخ كما حدث بالضبط)
رامى : يادى الكاست الى اكل دماغك با ينتى ارحمى نفسك انا بيتهيالى انك بتسجلى حتى وانتى نايمه
مرنا : انت بتقول فيها ؟ انا بسيبه شغال وانا نايمه عشان اعرف اذا كنت بشخر ولا لا
رامى : طيب يا مجنونه اتفضلى بقا بقولك عايز اتكلم فى التليفون
مرنا : ممممممم وهتكلم مين بقا ان شاء الله ؟؟
رامى : وانتى مالك هكلم مين يلا روحى العبى فى اوضتك
مرنا : العبى ؟؟ وانت شايفتى عليه قدامك قال العبى قال المهم هات خمسه جنيه
رامى : نعم؟ خمسه جنيه ليه انت مش بتاخدى مصروف؟؟
مرنا : وافرض يا اخى انى باخد مصروف ده ميمنعش انك تساعد اختك فى وقت زنقتها
رامى : دنا عايز الى يساعدنى بقولك ايه ؟ انا مش فاضيلك يلا على اوضتك
(مرنا تركع على الارض)
مرنا : - باداء تمثيلى – ايه الزمن ده ياربى بقى ييجى اليوم الى الاخ فيه ميرضاش يساعد اخوه ارحمنا يارب يارب برحمتك
رامى : الشويتين دول تعمليهم على بابا على شريف ولا على اى حد فى البيت ده الا انا
(مرنا تنظر له بتهديد وتقف)
مرنا : معاك حق وانا مش هطلب منك تانى مع انى كل الى طلبته خمسه جنيه حاجه هايفه – ترفع صوتها تدريجيا – يعنى ميجوش تمن علبة سجاير من الى انت.......
(رامى يمسكها ويضع يده على فمها )
رامى : ششششششش انتى هتودينى فى داهيه ؟
مرنا : لا ولا داهيه ولا حاجه بس اصلى سمعت ان التدخين ضار جدا بالصحه ويسبب الوفاه........... اقولك انا اروح اسال بابا على الموضوع ده عشان لو كده نلحقك بسرعه انت ابننا بردو ولازم نخاف عليك يا بابا يابابا
رامى : بس بس بس خلاص خدى الخمسه جنيه اهى انتى مش ممكن تكونى طفله بس افتكريها
مرنا : لا متخفش انا زاكرتى قويه جدا وبعدين يا اخى احنا اخوات هو فى بين الاخوات فلوس وعلى فكره انا كده بفيدك ماهو انا لما اخد منك فلوسك احسن ما تجيب بيهم الحاجات الوحشه الى هتمونك بدرى دى
رامى : مرنا اخر مره تتكلمى فى موضوع السجاير انتى فاهمه ؟
مرنا : ياريتها جت على قد السجاير الواحد بس مش عايز يتكلم يلا اسييبك عشان تعمل تليفونك وميرسى على الفلوس يا رومه
(تخرج مرنا واثناء خروجها نصطدم بمجدى اثناء دخوله)
مرنا : اهلا مجدى حبيب قلبى اخويا تعالى اسمعك صوتى وانا بمثل على الكاست بتاعى
مجدى : جيتى لقضاكى انا هكسرلك الكاست ده واريح البيت منه
مرنا : ليه بس يا مجدى انا عملتلك حاجه ؟
مجدى : مش عارفه عملتى ايه ؟ انتى ازاى تحطى الكاست جمبى وتسجليلى وانا بتكلم فى التليفون؟
مرنا : يا مجدى صدقنى انا مكنتش اعرف انه بيسجل ومعرفتش غير لما خلصت التليفون وبعدين انا هعرف منين انها مكامله خاصه وانك بتكلم رشا الى ساكنه فى البيت الى قدامنا وانك كنت بتتفق معاها عشان تقابلها فى المحل الى ............
مجدى : خلاص خلاص اسكتى حصل خير
رامى : الله الله بقا حضرتك منيمنى وبتظبط مع رشا
مجدى : وانت بردو هتصدق كلام العيله دى يا رامى مانت عارفها
مرنا : لا وعلى ايه انا اجيب الشريط ونسمعه كلنا ونشوف بقا اذا كنت بكدب ولا لا
مجدى : مرنا لاخر مره هقولك الحركه دى متتعملش تانى انتى فاهمه ؟
مرنا : خلاص يا مجدى وانا عشان خاطرك هكسر الشريط وارميه انا مقدرش على زعلك يا خويا مع ان الشريط ده غالى قوى ومش عارفه بقا هعرف اجيب غيره ولا لا
رامى : خلى بالك يا مجدى دى بترسم عشان تلهف منك 5 جنيه انت كمان
مرنا : مين ؟ مجدى يطلع منه فلوس؟؟ دنا اصدق انك تبطل السجاير ولا ان مجدى يطلع قرش من جيبه ده بيحب الفلوس اكتر مننا كلنا وتقولى يدينى خمسه جنيه دانت طيب
مجدى : انا مش قلتلك 100 مره لما تتكلمى معايا تتكلمى معايا كويس ؟ وبعدين انا عمرى بخلت عليكى بحاجه ؟؟
مرنا : قول انا عمرى شفت منك حاجه ؟ وبعدين محنا فيها طلع خمسه جنيه وقولى اتفضلى يا اختى وانت ثبتلى انى ظالماك
مجدى : لا خليكى ظالمانى احسن يلا شوفى بقا كنتى رايحه فين
(مرنا تركع على الارض)
مرنا : - باداء تمثيلى – ايه الزمن ده ياربى بقى ييجى اليوم الى.......
رامى : مرنا .... مش كفايه بقا ولا ايه
(مرنا تقوم )
مرنا : على رايك الطمع وحش بلا سلام بقا
(تخرج مرنا)
مجدى : هى مرنا على طول فاضحانا كده ؟
رامى : انا عارف بقا المهم انها بتمسك لسانها قدام بابا
مجدى : وقدام شريف كمان عشان مش ناقصين مواعظ منه .... بس انا مش عارف هى جابت حكاية انى بخيل وبحب الفلوس دى منين
رامى : - بسخريه – انا عارف يا اخى ؟ ناس ظالمه كفايه كلام بقا عشان عايز اعمل تليفون مهم ولازم .........
( تدخل مارى وهة تتحدث فى الموبايل ومعها كتاب )
مارى : متركزى شويه يا بسنت الدكتور قال انه هيجيب من انهى فصل بالظبط الامتحان ؟؟؟ يعنى ايه مش فاكره ؟ مش انتى الى سمعتيه ؟؟؟ يووووه خلاص خلاص انا هزاكر العشرين فصل وخلاص يلا سلام
( مارى تترك الموبايل وتنهمك فى الكتاب ثم تنظر الى رامى ومجدى )
مارى : ايه ده انتو هنا ؟ سورى مخدتش بالى اصلى ورايا مزاكره كتير قوى
مجدى : وانتى من امتى كان وراكى حاجه غير المزاكره ؟؟ ارحمى نفسك شويه الدنيا فيها حاجات كتير غير المزاكره والدراسه
مارى : اه حاجات كتير زى الفلوس مثلا مش كده
رامى : مش شرط الفلوس يعنى بس مش كله مزاكره مزاكره
مجدى : وبعدين هى مالها الفلوس مش فاهم يعنى هو من غير الفلوس نقدر نعمل حاجه مش بناكل ونشرب ونلبس ونتعلم بالفلوس؟؟؟
مارى : وفلوس من غير تعليم تبقى ملهاش قيمه
رامى : وفلوس وتعليم من غير فرفشه تبقى عيشه خنقه وملهاش لزمه بردو
( تدخل جميله )
جميله : صوتكو جايب اخر الدنيا
رامى : وسع وسع للقمر بتاع عيلتنا اهى جاتلك البرنسيسه جميله احضرينا يا جميله
جميله : خير بتتخانقول على ايه المره دى ؟؟
مجدى : بصى يا ستى رامى بيقول ان اهم حاجه فى الدنيا الفرفشه وان الواحد يستمتع بحياته ومارى بتقول ان المزاكره والمستقبل هما اهم حاجه فى الدنيا وانا بقولهم ان كل ده ملوش لزمه من غير فلوس تصرف على الحاجات دى انتى بقا ايه رايك ؟ مين فينا الى صح ؟
جميله : طيب قولى انت ايه قيمة كل الكلام ده من غير ما يكون الانسان مظهره كويس ومهتم بنفسه وبجماله ؟
مارى : طبعا جميله لازم تقول كده يا بنتى كفايه مظاهر بقا احنا بنكلمك فى مستقبل ودراسه وانتى تقولى شكل وجمال ؟
جميله : عشان كده مش بحب اتكلم معاكو ومعاكى انتى بالزات عموما كل واحد دماغه مريحاه يمشى وراها
رامى : انا شايف كده بردو اهم حاجه الدماغ الواحد لو عامل دماغ قصدى يعنى لو مظبط دماغه دماغه هتريحه ومش بس هيمشى وراها لا هى الى هتمشى وراه
مارى : وهى فين الدماغ دى اصلا للاسف انتو كل دماغكو مليانه سطحيه وتفاهه ومظاهر فارغه
جميله : مارى انتى كده بترمى كلام عليا وانا معملتلكيش حاجه انتو الى دخلتونى فى الموضوع وعموما يا ستى ادينى هسيبلك الدنيا كلها واروح فى اوضتى
( تخرج جميله ثم يدخل شريف )
شريف : فى ايه جميله متنرفزه ليه وطالعه اوضتها متضايقه
رامى : مفيش يا سيدى اختلاف فى وجهات النظر ادى الى نضارب فى الاراء وترتب عليه مشاده كلاميه
مجدى : يا سيدى عملاق بيتكلم يا جدعان ايه الحلاوه دى يا رومه
رامى : ييجوا يشوفوا بتوع الثقافه
شريف : ايه الى حصل يا مارى
رامى : مفيش يا شريف كنا بنتكلم فى موضوع وشدينا شويه عادى يعنى... شريف عايزه اخد رايك فى الموضوع الى كنا بنتلكم فيه
شريف : اتفضلى
مارى : فى رايك ايه الاهم الفلوس ولا العلم والا المظهر والشكل ولا ان الواحد يقضى حياته ويستمتع بيها
شريف : كل ده مهم مدام معاه اهم حاجه
مارى : مش فاهمه
شريف : يعنى كل الحاجات دى مهمه بس مش لوحدها لازم حاجه تبقى معاها عشان تخليهم دايما فى الطريق الصح
مجدى : الى هى ربنا طبعا انا كنت متاكد انك هتقول كده
شريف : بالظبط الفلوس والعلم والمظهر حتى الاستمتاع بالدنيا كويسين لو ربنا موجود فيهم وبيحركهم
رامى : انا شايف اننا داخلين على وعظه من بتوع شريف وانا بصراحه مش قادر وبعدين عايز اعمل التليفون الى مش عايز يخلص من الصبح ده
شريف : لا وعظه ولا حاجه انتو سالتونى رايى وانا قلته يلا انا ماشى
مارى : رايح فين ؟
شريف : رايح الكنيسه عندى اجتماع هناك وبعدين هرجع يكون بابا رجع من الشغل وانتو كمان محدش يمشى عشان هو عايزنا كلنا النهادره
مجدى : عايزنا ؟ اجتماع يعنى ؟
شريف : حاجه زى كده هو قالى ان كلنا نبقى موجودين النهادره
رامى : وايه سبب الاجتماع ده يعنى ؟
شريف : مش عارف مقليش
مارى : يا شيرى علينا الكلام ده دانت ابنه حبيبه وسره معاك اكيد قالك
شريف : صدقينى مقاليش وعموما باليل هنعرف كل حاجه يلا سلام
( يخرج شريف )
مارى : وانا هروح اكمل مزاكره على ما باب ييجى ونشوف عايزنا فى ايه
مجدى : خدينى معاكى اشوفلى اى حاجه اعملها بدل القعده الى مافيهاش اى مكسب دى
( تخرج مارى ومجدى ويتركوا رامى وبعد خروجهم يمسك التليفون )
رامى : الو ايوه يا جورج ايوه لسه صاحى........ اعملك ايه مش على ما فقت من الى شربته امبارح ده امبارح كانت ليله طبعا مانت فصلت بعد نص ساعه هتفتكر ازاى لا وايه صحيت بقا مش طايق حد يقولى صباح الخير لقتلك اخواتى كلهم بيتخانقوا على موضوع كده ملوش لزمه وبابا باعتلنا مع شريف انه هيعملنا اجتماع باليل ... اه اجتماع .. انا عارف بقا المهم متعدى عليا عندى ليك مفاجاه حلوه .... تعالى بس اقعد معايا اشوف ايه حكاية الاجتماع دى وننزل سوا باليل يلا مستنيك بلاش فضول بقا لما تيجى هتعرف باى
(اظلام على كل المسرح مع خروج رامى وتتركز الاضاءه على عادل وريهام)
عادل : ها ايه رايك ؟
ريهام : ايه رايى فى ايه انت لسه قلت حاجه اوعى تكون ناوى تقف لحد هنا احنا اتفقنا تحكيهالى كلها ؟
عادل : انا بسالك على اريك فى الى قلتهولك لحد دلوقتى
ريهام : لحد دلوقتى كويس والى اسمه شريف ده عنده حق طبعا و رامى ده شكله مصيبه بس مين جورج الى بيكلمه ده ؟
عادل : جورج ده يبقى صاحبه
ريهام : وده ايه حكايته ده كمان ليه دور فى المسرحيه ؟
عادل : طبعا
ريهام : طيب متكمل يا اخى بدل مانت عمال تنقطنى كده يلا بقااااا
عادل : طيب طيب جورج ده يا ستى
(تنخفض عليهم الاضاءه وتعود على المسرح وهو فارغ ثم يدخل رامى ووراءه جورج )
رامى : ادخل يابنى مفيش حد هنا تعالى
جورج : هو مفيش حد هنا ولا ايه كلهم مشيوا
رامى : حاجه زى كده يابنى فى البيت ده كل واحد فى حاله محدش ليه دعوه بحد تصدق مع انى مش بطيق وعظاته والنصايح بتاعته بس شريف هو الوحيد الى مش زيهم دايما يهتم اننا نتكلم سوا
جورج : ده غير باباك طبعا
رامى : بابا ده موضوع كبير قوى مشفتش زيه من يوم ماما ما اتوفت وهو حاططنا فى عنيه بيخاف علينا اكتر من نفسه مع اننا كلنا وحشين وبنزعله............. وبعدين انت جاى تقعد معايا ولا تصحى ضميرى بقولك ايه هتعكننى تروح انا من امبارح مفرفش ومش ناقص غم
جورج : الا امبارح حرام عليك الى عملته فيا ده
رامى : اعملك ايه مانت الى دماغك خفيفه وبعدين انا قلتلك متشربش انت الى عملت فيها راجل وانت ملكش فى الشرب استحمل بقا
جورج : ياسيدى يعنى هى جت على الشرب بس منا مليش فى اى حاجه اعمل ايه يعنى
رامى : مممممم انا فاهم قصدك بس صدقنى طول مانت كده عمر ما واحده هترضى تبصلك ولا تعبرك
جورج : مانت قلتلى الكلام ده 100 مره وبردو مفيش فايده انا عارف نفسى يا رامى
رامى : متقولش كده يا اخى انت بس ظبط نفسك ولبسك كده شويه واعمل الى بقولك عليه وانت هتلاقى كل البنات تجرى وراك
جورج : انا مش عايز كل البنات انا عايز واحده بس منهم ومش عايز غيرها
رامى : ههههههههههه قصدك ايرينى صاحبة جميله اختى ؟
جورج : - بخجل – اه مانت عارف اهو
رامى : ولما انت واقع كده متروح تكلمها
جورج : اكلمها ايه يا رامى يعنى انا لو اقدر اكلمها كنت قعدت القعده دى
رامى : وايه الى مانعك بس مانت بتشوفها كتير معانا مره كده اتشجع وكلمها هيحصل ايه يعنى
جورج : ماهى المصيبه انى اول ما بشوفها مبعرفش ايه الى بيجرالى بتخشب واتمسمر فى الارض ولسانى يتقل
رامى : ههههههههههههههههههههه يعنى باختصار بتبقى معوق
جورج : رامى انت عارف انى مش بحب حد يتريق عليا فى الموضوع ده بالزات
رامى : خلاص خلاص متقفش كده وبعدين انا عايز اساعدك
جورج : طيب ما تقولى اعمل ايه لما اشوفها انا عارفك مصيبه فى المواضيع دى
رامى : - بغرور – طبعا طبعا الواحد مينكرش نعمة ربنا المهم بص يا سيدى اول حاجه لازم تحطها فى دماغك لما تشوفها انها مش هتعضك لو قلتلها كلمه رقيقه او مجامله اتشجع كده وقلها حاجه حلوه
جورج : زى ايه يعنى منا مبعرفش اقول الحاجات دى
رامى : يعنى مثلا لو لقتها عامله تسريحه جديده تقولها ايه ؟؟؟؟
جورج : اقولها ...... ايه الشعر الجامد ده
رامى : مترش عليها مية نار احسن انت مفيش فايده فيك
جورج : امال اقولها ايه يعنى متقولى بدل مانت عمال تتريق كده
رامى : تقولها مثلا على فكره تسريحة شعرك الجديده تحفه احلى بكتير من الى فاتت ولو رجعت التسريحه القديمه تقولها احسن حاجه عملتيها انك رجعتى التسريحه دى فعلا دى اكتر تسريحه بتليق عليكى افهم بقا يا اخى لو لبست عدسات تقولها العدسات منوره عنيكى لو قلعتهم تقولها عنيكى من غير عدسات تحفه فهمت ؟؟
جورج : طيب متقول كده من الصبح اعاكسها يعنى صح ؟
رامى : تعاكسها ؟ انت فاكر نفسك فى الشارع ؟؟؟ اعمل فيك ايه
جورج : ايه غلط ؟؟
رامى : انت الى غلط يابنى افهم بقا البنات بتحب الكلام الرقيق كل عقلها يا اخى بكلمتين وخلاص بس تكونو لوحدكو عشان تعرف تتكلم
جورج : وانا هشوفها لوحدها فين بس
رامى : ماهى دى المفاجاه الى كنت محضرهالك هى جايه النهادره هنا
جورج : ايه ؟؟ جايه ؟؟؟ هنا ؟ بجد ؟ اوعى تكون بتهرج
رامى : اهدى اهدى فى ايه ايوه جايه لجميله النهادرده مش عارف هيعملوا ايه كده وانا قلت دى فرصه مش لازم تضيع عشان تعرف بس انى بحبك وبفكر فيك
جورج : انت بجد بجد جدع اوى بس ما هى جميله هتبقى معاها
رامى : لا سيب جميله عليا انا هفضيلك الجو المهم تعرف تخلص الحكايه
جورج : لا لا متخفش انا خلاص فهمت كل حاجه بس هى جايه امتى ؟
رامى : يعنى زمانهم فى الطريق بقولك انا هطلع اوضتى اكمل الدماغ بتاعة امبارح على ما هى يوصلوا متيجى ؟
جورج : لا لا خلاص شكرا وبعدين يابنى ارحم نفسك دانت لسه فايق من امبارح
رامى : ومين قالك انى عايز افوق المهم انا رايح وجاى على طول خليك هنا
( يخرج رامى ويترك جورج ثم تدخل مرنا وفى يدها الكاست كالعاده )
مرنا : وانا عماله اقول ايه النور الى ضرب فى البيت مره واحده كده ازيك يا جورج
جورج : ازيك يا مرنا عامله ايه فى المدرسه
مرنا : ادينا بنكافح وربنا معانا وانت عامل ايه وقاعد لوحدك ليه فين رامى
جورج : طلع اوضته يعمل تليفون ونازل
مرنا : بس هو معندوش تليفون فى اوضته
جورج : يبقى اكيد طلع يجيب حاجه من فوق انتى اسالتك كتير كده ليه
مرنا : يا عم وانا مالى خليه يعمل تليفون على الصبح كده انا عارفه مش بيتعب من كتر التليفونات وانت جاى ليه النهادره
جورج : جاى اقعد مع صاحبى ايه فيها حاجه دى
مرنا : لا لا طبعا انت تنور بس هى ايه حكاية الاصحاب النهادره كل اصحاب اخواتى جايين دى حتى ايرينى صاحبة جميله كانت جايه بس لسه متصله قالت انها كسلت تنزل
جورج : ايه ؟ يعنى مش جايه ؟ ايه الحظ ده امال انا جاى ........
مرنا : انت جاى تقعد مع صاحبك مش كده ..........اه يانى منكو متخفش يا عم جايه انا بهرج معاك عشان اعرفك انى فاهماك
جورج : دانتى ......... ماشى هقولك ايه طالعه لاخوكى شيطانه بس صغيره
مرنا : المهم هتكسفنا النهادره ولا هترفع راسنا
جورج : نعم؟؟ قصدك ايه
مرنا : مش وقت كسوف بقا بص يا جورج بتحب الكلام الرقيق كل عقلها يا اخى بكلمتين وخلاص بس تكونو لوحدكو عشان تعرف تتكلم
جورج : انا سمعت الكلام دى فين قبل كده ؟؟
مرنا : اقولك انا سمعته فين
( مرنا تضغط على الكاسيت ويسمع اصوات للحوار بين رامى وجورج )
· جورج : ايه ده ؟ ايه لعب العيال ده انتى ازاى تعملى حاجه زى كده
· مرنا : يابنى متخفش احنا ستر وغطا على بعض انا بس حبيت اوريك انى فاهمه كل حاجه
( يدخل رامى ويبدو عليه انه تحت تاثير المخدر )
رامى : مين يا مرنا الى انتى واقف معاه ده
مرنا : اهلا..... صاحبك سافر يا جورج ربنا معاك انا همشى بقا عشان مش بحب اكلمه وهو كده
( تخرج مرنا )
جورج : ها يابنى لسه مجوش ؟
رامى : هما مين ؟
جورج : ايرينى وجميله
رامى : جميله مين ؟؟
جورج : دانت شكلك زودتها قوى جميله اختك يا رامى
رامى : اه اه لا خلاص زمانهم جايين متقلقش
جورج : رامى عشان خاطرى فوق شويه انا عايزك مركز معايا النهادره
رامى : يابنى انا كده زى الفل متخفش
جورج : طيب بس بس عشان شكلهم جايين
( تدخل جميله وايرينى )
جميله : ايه ده انتو هنا ازيك يا جورج ايه الاخبار فينك يا بنى
جورج : انا كويس نشكر ربنا ازيك يا ايرينى
ايرينى : الحمد لله يا جورج انت ازيك وانت ازيك يارامى
رامى : زى الفل
جميله : طيب هنمشى احنا عشان منضايقكوش
جورج : لا لا بالعكس انتو منورين
ايرينى : احنا ممكن نقعد فوق عشان نسيبكو براحتكو
جورج : لا صدقينى مفيش اى حاجه ولا ايه يارامى ؟
رامى : - وهو غير واعى - يا عم سيبهم براحتهم
جورج : براحتهم ايه مش هما منورينا بردو
رامى : الى تشوفه
( تجلس ايرينى وجميله على الجانب الاخر ويتركوا جورج ورامى على الجانب الاخر )
جورج : رامى ما تيلا
رامى : يلا ايه
جورج : لا فى عرضك اصحى كده وركز احنا مش اتفقنا تفضيلى الجو ؟؟
رامى : جو ايه ؟؟؟ ااه اه طيب مش لما ييجوا ؟
جورج : يا بنى ماهم جم وكانو لسه واقفين بيكلمونا
رامى : ياراجل هما الى كانو واقفين هنا من شويه هما ؟؟ ولا خدت بالى
جورج : طيب يلا بقا قبل ما يمشوا
رامى : طيب طيب هى اسمها ايه ؟
جورج : ايرينى يا رامى ايرينى
رامى : طيب
( يذهب رامى الى جميله وايرينى )
رامى : ايرينى عايزك فى موضوع كده لو سمحتى
ايرينى : خير يا رامى
رامى : لا ابدا كنت عايز اسالك على حاجه كده فاضيه خمس دقايق ؟
ايرينى : اه طبعا تحت امرك
( تقوم ايرينى وتذهب مع رامى الى وسط المسرح وسط ذهول جورج الى يذهب اليهم ويمسك رامى ويجدبه من كتفه )
جورج : انت بتعمل ايه ؟؟
رامى : مش انت الى قلتللى افضيلك الجو ؟؟ ادينى بشغلهالك اهى
جورج : تفضيلى الجو تقوم تاخد ايرينى وتسيب جميله ؟
رامى : مش انت الى قلتلى ان اسمها ايرينى
جورج : يارامى فوق بقا تفضيلى الجو يعنى تشغل جميله وتسيب ايرينى
رامى : طيب يابنى متقول كده من الصبح ركز شويه
جورج : انا الى اركز عشان خاطرى انا ركز انت النهادره بس وبعد كده نام طول عمرك مش هقولك حاجه
رامى : طيب طيب
( رامى يدهب الى جميله )
رامى : جميله عايزك ثوانى
جميله : فى ايه ؟
رامى : الساعه بتاعتى وقعت تعالى دورى عليها معايا فوق
جميله : هى وقعت فوق ؟
رامى : لا وقعت هنا بس هندور عليها فوق
جميله : فى ايه يارامى انا مش فاهمه حاجه
رامى : يووه يا جميله تعالى بس وانا هفهمك كل حاجه يلا بقا
جميله : طيب طيب لما نشوف اخرتها معاك
(تخرج جميله مع رامى ويتركوا ايرينى وجورج الذى يبدو عليه التردد)
جورج : ازيك يا ايرينى
ايرينى : كله تمام يا جورج انت ازيك
جورج : انا ؟؟ انا الحمد لله كله كويس
ايرينى : طيب كويس
( تسود لحظه من الصمت وجورج يبدو عليه القلق والتوتر )
جورج : ايه ده هو انتى مش كنتى لابسه نضاره ؟
ايرينى : اه بس خلاص قلعتها
جورج : اه ... على فكره شكلك كده احلى
ايرينى : ايه ده بجد ؟ ده ناس كتير قالولى النضاره كانت احلى
جورج : لا لا بالعكس كده احلى كتير دى حتى النضاره دى كانت مخلياكى شبه القرده
ايرينى : نعم ؟؟؟؟!!!!!
جورج : لا لا مش قصدى – ينظر للخارج – يارامى يارامى ..... سورى مكنش قصدى
ايرينى : - بغضب – لا ولا يهمك عادى
جورج : ايرينى كنت عايز اسالك على حاجه كده
ايرينى : خير اتفضل
جورج : - يتلعثم – انتى عندك بطاقه انتخابيه ؟
ايرينى : ايه ؟ ايه السؤال الغريب ده ؟
جورج : لا اصل ..... خلاص خلاص مفيش
ايرينى : طيب عموما لما تيجى جميله ابقى قولها انى مشيت عشان افتكرت مشوار مهم
( ايرينى تخرج غاضبه وتترك جورج محبط جدا ثم يدخل رامى وجميله )
جميله : ايه ده فين ايرينى
جورج : مشيت بتقول افتكرت مشوار مهم
جميله : دى مجنونه ولا ايه ؟؟؟؟
( جميله تخرج الموبايل وتطلب ايرينى ثم تتحدث وهى تخرج )
جميله : ايوه يا بنتى مشيتى ليه ؟
رامى : شكلك بوظت كل حاجه
جورج : لايا راجل انت جاى تفوق دلوقتى ؟ بعد ما الحكايه بازت
رامى : هو ايه الى حصل
جورج : طلع معندهاش بطاقه انتخابيه
رامى : نعم ياخويا ؟
جورج : معرفش بقا ادينى نيلت الدنيا وخلاص بقولك ايه انا ماشى
رامى : ليه يانى ما قلنا هشوف حوار الاجتماع ده وننزل سوا
جورج : لا انا مخنوق ومش طايق اقعد انا هنزل وانت خلص الى وراك وحصلنى سلام
( يخرج جورج )
رامى : يادى الحب وسنينه ربنا يسامحك يا اخى طيرتلى الدماغ على الفاضى
( يدخل شريف )
شريف : كويس انك هنا بابا اتصل وقالى انه جاى فى السكه
رامى : وفين بقية اخواتك ؟
شريف : جايين ورايا
( يدخل بقية الاخوه مجدى ومارى وجميله ويجلسون جميعا فى انتظار الاب )
مارى : بردو محدش عايز يقولى ايه الحاجه الى مسيبنى مزاكرتى عشانها ؟
مجدى : يا بنتى محدش فينا يعرف وادينا مستنيين وياخبر النهادره بفلوس
جميله : وانت ايه رايك يا شريف تفتكر بابا عايزنا فى ايه ؟
شريف : انتى سالتينى قبل كده وقلتلك معرفش وبكررهالك تانى صدقينى معرفش عموما بابا زمانه جى وهنعرف كل حاجه
رامى : يارب بس تكون حاجه تستاهل القعده دى انا مرضتش انزل مع جورج عشان الاجتماع بتاعكو ده
جميله : ومين سمعك يابنى انا ورايا 100 حاجه وكنت عايزه انزل اشترى حاجات
مجدى : ياجماعه مينفعش الوقت الى بيتحرق ده Time is Money الوقت الى بنضيعه ده بفلوس
مارى : امال انا الى سايبه مزاكرتى ومستقبلى اقول ايه
شريف : مش عارف اقولكو ايه حتى الساعه الوحيده الى طلب فيها بابا انه يقعد معانا مستكترينها عليه مع انه عمره ما اتاخر عننا ابدا ولا انشغل عنا
( يدخل الاب )
الاب : يا سيدى ولا يهمك ادينى جيت عشان مضيعش وقتكو اكتر من كده
الابناء جميعا : بابا؟
مارى : سورى يا بابا انا مكنش قصدى احنا بس كنا .....
الاب : مش وقته اقعدوا عشان عايزكم كلكم ضرورى
( يجلسون جميعا حول الاب )
الاب : بصوا بقا يا ولاد اسمعوا كلامى كويس وركزوا فى كل كلمه بقولها انا عارف انكو لسه صغيرين وان فى حاجات كتير شاغلاكم بس انا بردو عارف ان حبكم لابوكم ولبعض اكبر من اى حاجه
شريف : طبعا يا بابا بس ايه لزمة الكلام ده دلوقتى ؟ انت عايز تقولنا حاجه ؟
الاب : متقاطعنيش يا شريف سيبنى اكمل كلامى للاخر وبعدين قول الى انت عايزه .... يا ولاد انا مسافر
مجدى : مسافر ؟؟
جميله : مسافر فين ؟
رامى : وهتسيبنا لوحدنا ؟
مارى : انا مش فاهمه حاجه
الاب : انا مسافر سفريه طويله شويه .... مأموريه تبع الشغل لازم اروح وبسرعه وبعدين ايه هتسيبنا لوحدنا دى ؟ انا هسيبكم مع بعض
شريف : ايوه بس احنا منعرفش نعمل حاجه من غيرك
الاب : لا بيتهيالك انت يمكن بنقول كده عشان من ساعة ما مامتكم اتوفت وانا بقيت ليكم اب وام بس انا ربيتكم كويس وعارف انكو تقدروا تعتمدوا على نفسكو وتخلو بالكوا من بعض وتخلوا بالكم كمان من البيت ده الى انا حافظت عليه لحد ما بقا لاممنا كلنا جواه واوعوا تفتكروا ان دى حاجه سهله البيت ده فى ناس كتير نفسهم يحطوا ايدهم عليه
مارى : ناس مين الى عايزين يحطوا ايديهم عليه انا مش فاهمه حاجه
مجدى : بابا ياريت توضح كلامك انا حاسس ان ورا كلامك ده فى حاجه
الاب : ايوه وبيتهيالى ان جه الوقت الى تعرفوا فيه الخكايه من اولها عارفين جارنا منتصر ؟
رامى : طبعا عارفينه بس ده ماله بالى انت بتحكيلنا عليه
الاب : منتصر هو المشكله هو الى عينه على البيت وعاييز ياخده باى تمن
جميله : بس جارنا ده غنى قوى ده تقريبا مشترى كل البيوت الى حوالينا هيحتاج بيتنا فى ايه؟
مارى : وبعدين بيتنا بيت عادى جدا ايه الى هيشد واحد زى منتصر ليه ويخليه يعمل اى حاجه عشان ياخده
الاب : لان منتصر حاسس ان البيت ده هو الحته الوحيده الى مش بيقدر يدخلها الحته الوحيده الى مش ملكه وعلى فكره عيلة منتصر وعيلتنا كانو حبايب زمان لحد ما بدات العدواه بينتا وبينهم وياما حاولوا معايا انهم يشتروا البيت ده بالفلوس ساعات والتهديد ساعات بس انا موافقتش رغم كل الضغوط الى اتعرضت عليها
شريف : انا اول مره اسمع الكلام ده ... واحنا كنا فين من ده كله
الاب : مكنتش عايز ادخلكو فى صراع يمكن يكون كبير عليكو ومدام انا كنت موجود وقادر ادافع عن البيت وعنكو خلاص
مجدى : عشان كده مكنتش بتخلينا نختلط بجيرانا خالص
الاب : ايوه وده لازم يفضل حتى بعد ما اسافر اوعو تدوله فرصه انه يدخل البيت ده منتصر مستعد يعمل اى حاجه عشان يحقق غرضه الى بقاله سنين بيحاول يوصله
رامى : بس هو عايز البيت يعمل بيه ايه ؟
الاب : عايز يهده
جميله :يهده؟؟ ليه ؟
الاب : لان البيت ده هو الى بيفكره انه اتهزم فى معركته معايا بيفكره انه مقدرش يدخل البيت ده رغم كل الى عنده عايز يثبتلى انه هو الى انتصر عشان كده عايز يشيله من على وش الدنيا خالص
رامى : يشيله ؟ قال يشيله قال هى سايبه
مجدى : واحنا روحنا فين
مارى : متخفش يا بابا لو على رقبتنا مش هيطول منه طوبه واحده
الاب : وانا كنت متاكد ان ده هيكون ردكم انا واثق انى عرفت اربيكم واقدر اسافر وانا مطمن عليكو
شريف : طبعا يا بابا اتفضل سافر بالسلامه ومتقلقش علينا ولا على البيت
جميله : البيت والى فى البيت فى عنينا
الاب : طمنتونى يا ولاد دلوقتى بس اقدر اسافر وانا مطمن
(اظلام على كل المسرح وتتركز الاضاءه على عادل وريهام اثناء خروج الاب والابناء فى الظلام او اثناء غلق الستار )
ريهام : القصه جميله قوى والولاد دول بجد زى العسل المسرحيه دى هتطلع حلوه قوى بس غريبه حكاية منتصر الى عايز ياخد البيت ده وبعدين هما هيعملوا ايه لوحدهم بما ابوهم يسافر ؟
عادل : انتى اريه رايك ؟
ريهام : مش عارفه هو انا الى بالف ؟ بس هما شكلهم جدعان وهيعتمدوا على نفسهم المهم كمل بقا حصل ايه بعد ماابوهم سافر ؟
عادل : بعد ما ابوهم سافر قعدوا فتره كويسين قوى ومفيش اى مشاكل لحد ما فى يوم .............
(يدخل مجدى وهو يبدو عليه التوتر الشديد ووراءه جميله ومارى )
مجدى : ها لقيتوها ؟
جميله : لا دورنا فى كل حته فى البيت وحوالين البيت ملقيتهاش
مجدى : امال يعنى راحت فين ؟
مارى : معرفش انا هتجنن
مجدى : وفين رامى وشريف
جميله : بيدوروا عليها فى الشارع الى ورانا
مارى : فينك يا بابا دلوقتى ياريتك كنت معانا
مجدى : ولو معانا كنا هنقوله ايه ؟ هنقوله اننا مقدرنا نحافظ على اختنا الصغيره وتاهت مننا ؟
جميله : انا هتجنن دى كانت قدامى بتلعب فى الجنينه دخلت ارد على التليفون ملقتهاش
( يدخل رامى وشريف )
مارى : ها لقيتوها ؟؟
شريف : ملهاش اثر
رامى : كل الى سالنهاهم مشافوهاش غير وهى بتلعب فى الجنينه وميعروفش راحت بعد كده فين
مجدى : يعنى ايه ؟ ضاعت ؟
جميله : اهدوا يا جماعه لازن نفكر بالراحه ونشوف هنعمل ايه
( يدخل حبيب ومعه مرنا )
الابناء جميعا : مرنا
مجدى : ممكن افهم كنتى فين اتفضلى على فوق وحسابنا بعدين ؟؟؟؟
(تخرج مرنا )
حبيب : هى كانت بتلعب والظاهر انها كانت عايزه تشترى حاجه فراحت لمحل بعيد شويه ومعرفتش ترجع انا لقتها بتعيط وعرفت انها اختكو فوصلتها لحد هنا
جميله : احنا مش عارفين نشكرك ازاى
شريف : احنا بجد متشكرين جدا جد
حبيب : على ايه انا معملتش حاجه وبعدين مفيش شكر بين الجيران
مارى : جيران ؟
حبيب : اه معلش انا نسيت اعرفكم بنفسى انا حبيب جاركم
رامى : بس احنا عمرنا ما شفناك فى البيوت الى جمبنا
حبيب : لا بعد كده هتشوفونى كتير انا فى الفيلا الى جكمبكو ....... فيلا منتصر اصل انا ابنه
جميعا : منتصر ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
حبيب : ايه فى ايه ؟ انتى اتخضيتوا كده ليه ؟
شريف : - باسلوب جاف – لا ابدا مفيش
مجدى : بس يعنى عمرنا ما سمعنا انه ليه ابن
حبيب : اصلى كنت مسافر بره ولسه راجع واهى جت فرصه كويسه عشان اتعرف عليكو
شريف : بس احنا مش بنحب يبقى لينا اختلاط بحد
حبيب : اى حد ولا انا بالزات
مارى : هتفرق معاك ؟؟؟
حبيب : لا طبعا وخصوصا انى عارف الاجابه وعارف كمان العداوه الكبيره الى بين عيلتنا وعيلتكو بس الكلام ده حصل من زمان قوى واحنا ملناش ايد فيه عشان كده المفروض احنا نعيش فى سلام مع بعض وننسى الخلافات القديمه
مجدى : لما تنسوا انتو انكو ممكن تاخدوا البيت ده
حبيب : ومين قالكو اننا عايزينه
رامى : نعم؟؟ انتو مش كنتو عايزين تشتروه من بابا وحاولتوا بكل الطرق
حبيب : حصل بس هو موافقش خلاص وبيتهيالى انتو عارفين احنا عندنا ايه ومش محتاجين يبوت تانى احنا بس كنا عايزين نوسع املاكنا لا كل الى حوالين بيتكو ملكنا بس مدام انتو مش عايزين تبيعوا خلاص دى حريه شخصيه طبعا وياريت نعيش مع بعض جيران كويسين واعتبروا كلامى ده صفحه جديده فى علاقتنا سوا نقفل بيها كل الخلافات القديمه
رامى : يعنى انتو خلاص مش عايزين البيت
حبيب : لا خلاص ده كان موضوع واتقفل من زمان حتى بابا لسه بيقولى انه شال موضوع بيتكو ده من دماغه خالص
جميله : ياريت بابا كان هنا وسمع الكلام ده كان فرح قوى
حبيب : اديكو انتو سمعتوه وعموما اكيد هنتقابل تانى ولو سمحتولى انا هعزم نفسى على الشاى عندكو النهادره باليل عشان نتعرف اكتر ده لو مكنش يضايقكو
جميله : لا طبعا انت تشرف اهلا بيك
شريف : بس احنا مش عارفين هنكون فاضيين ولا لا
رامى : ايه ياشريف الكلام ده احنا هنستناك باليل
حبيب : - محدثا جميله – انا لسه مسمعتش ردك يا انسه .......
جميله : جميله
حبيب : اسم على مسمى فعلا
جميله : ميرسى وانت اكيد تشرف طبعا فى اى وقت
حبيب : الف شكر على زوقكم انا بجد حاسس ان النهادره بداية صداقه جميله تربطنا سوا وننهى بيها الخلافات القديمه بعد اذنكم انا همشى ونتقابل باليل
(يخرج حبيب)
شريف : انتو ايه الى جرالكم ؟؟؟ نسيتوا كلام بابا ؟ ده ابن منتصر الى........
رامى : وهو عشان ابن منتصر يبقى لازم يبقى زى ابوه ؟ ده كان عايش بره واكيد تفكيره مختلف
جميله : وبصراحه انا شايفه انه زوق وشكله محترم وعايز يكسب صداقتنا فعلا ويفتح صفحه جديده
مارى : انا شايفه ان الموضوع ميستاهلش كل ده احنا مش صغيرين لو هو وحش هيبان ولو كويس هيبان ويمكن يكون بابا كان مبالغ شويه فى قلقه منهم او يمكن يكون فعلا مش زى باباه ده غير انه قالنا انه شال حكاية البيت من دماغه
رامى : متقلقش يا شريف انا لما ييجى باليل هعرفلك حكايته ايه واعرف اذا كان كويس فعلا ولا لا
مجدى : وبعدين هتبقى مفاجاه حلوه لبابا لما يرجع يلاقى اننا مش بس حافظنا على البيت لا كمان اتصالحنا مع عيلة منتصر وريحناه من القلق الى كان عايش فيه
شريف : اعملوا الى انتو عايزينه انا هطلع اشوف مرنا
( اظلام على المسرح مع تركز الاضاءه على عادل وريهام )
ريهام : ايه ده ؟؟ انا مش مطمنه
عادل : ليه فى ايه ؟
ريهام : الى اسمه حبيب ده انا مش مرتاحاله ظهر فجاه كده ومن غير مقدمات انت حطيته ليه فى المسرحيه ؟
عادل : وهو مش عاجبك فى ايه ؟
ريهام : مش عارفه بس النوع الزوق قوى ده مش بيريحنى ... هو يمكن يطلع كويس بس مش عارفه ... المهم كمل .... ايه الى حصل بعد كده حبيب ده عمل ايه معاهم ؟
عادل : بعد كده حبيب...........
( تنخفض الاضاءه على عادل وريهام وتعود على المسرح ويكون حبيب جالس معهم جميعا الاشريف)
حبيب : بعد كده قررت انى ارجع واعيش هنا بعد ما خلصت دراستى هناك
مارى : واكيد الدراسه هناك غير هنا خالص
حبيب : طبعا هناك كل حاجه متوفره ليكى وكل الامكانيات تحت امرك بس انا ملاحظ انك بتسالى كتير على موضوع الدراسه
رامى : طبعا ماهى مارى مفيش حاجه فى دماغها غير الشغل والدراسه والمستقبل
حبيب : طيب مفكرتيش تدرسى بره ولا مش عايزه
مارى : ومين مش عايز بس ازاى الدراسه بره مش سهل اى حد يوصلها
حبيب : بالعكس الموضوع بسيط لو ليكى حد هناك وعلى فكره انا ممكن اوفرلك فرصه كويسه قوى انك تدرسى فى اى جامعه بره
مارى : بجد ؟؟؟
حبيب : طبعا انا معارفى كتير قوى هناك شوفى انتى وقررى ولو عايزه قولليلى وكل حاجه هتتدبر ...... انا ملاحظ ان مجدى مش بيتكلم خالص انت سرحان فى حاجه ولا انا كلامى الى يزهق ؟
مجدى : لا لا ابدا انا بسمعكو...... والشغل بره زى الدراسه كده سهله بردو ؟
حبيب : طبعا لعلمك كل الناس بره كده دراسه وشغل وبس وانت وبتتشغل فى ايه ؟
مجدى : ولا حاجه اى شغل هنا محتاج راس مال عشان تبتدى وطبعا ده مش معايا دلوقتى
حبيب : خساره مع ان شكلك دماغك حلوه قوى فى البيزنس ولو معاك راس مال انا متاكد انك هتعمل شغل كويس قوى
مجدى : لو بقا ......
حبيب : ولو ليه متشاركنى
مجدى : اشاركك ؟؟ ازاى
حبيب : انا لسه جدبد هنا ومعرفش السوق هنا عايز ايه وبيمشى ازاى ممكن انا اوفرلك الفلوس وانت تمشى الشغل
رامى : ابسط يا عم البليه هتلعب
مجدى : بس انت لسه متعرفنيش عشان تدينى فلوسك اشغلها
حبيب : ياسيدى منا هعرفك قدام وبعدين الشغل شغل انا عايز حد يشغلى فلوسى وشايف انك تنفع يبقى ليه لا انا استفاد وات كمان هتستفاد ايه رايك ؟
مجدى : موافق طبعا
حبيب : خلاص هاتلى اوراقك عشان اعمل العقود ونبتدى شغل واحنا سخنين كده بس الاول لازم نتفق على نسبتك من الارباح 30% كويس ؟
مجدى : 30% ؟
حبيب : فى الاول بس لما الشغل يكبر هتبقى 50% قلت ايه
مجدى : ثوانى اجيبلك الاوراق
(يخرج مجدى مسرعا )
جميله : وانت بقا بتشتغل فى ايه ؟
حبيب : فى كل حاجه استيراد وتصدير سياحه ودعايه اعلانات انتاج
جميله : انتاج ايه ؟
حبيب : افلام انا فى دماغى انى اعمل شركة انتاج هنا
مارى: بجد ؟ وافلام وتمثيل وكده
حبيب : اه طبعا
جميله : وانت بتفهم فى الحاجات دى
حبيب : انا بفهم فى اى حاجه تنجحنى وتكسبنى وتحققلى هدفى
رامى : هو ده الكلام انت دماغك حلوه قوى على فكره
حبيب : ميرسى يا رامى وانت دماغك عاليه قوى على فكره
رامى : - باستغراب – مش فاهم
حبيب : كل صاحب دماغ بيحس بصاحب الدماغ الى زيه
رامى : ياراجل هو انت كمان ........؟
حبيب : مش وقته بقا بس اكيد هيبقى لينا لقاء قريب
رامى : وانا موافق طبعا وبعدين انا طول عمرى نفسى اجرب الدماغ الى من بره عشان بردو نكتسب خبرة الاحتكاك الخارجى
جميله : على فكره انا مش فاهمه اى حاجه
مارى : ولا انا
حبيب : لا ده موضوع كده بينى وبين رامى مقلتليش بقا كنتى بتسالى على الافلام ليه عايزه تمثلى ؟
جميله : امثل ؟؟؟ لا لا طبعا انا مليش فى حكاية التمثيل دى خالص
حبيب : مع ان شكلك ينفع قوى انتى جميله زى اسمك وممكن تبقى ممثله هايله
جميله : ده بس من زوقك
حبيب : عموما استاذن انا دلوقتى واكيد هشوفكو تانى
رامى : ليه متخليك لسه بدرى
حبيب : لا معلش كفايه كده مش عايز اطول وبعديم ورايا مشوار مهم ولما مجدى يحضر الورق خليه يعديه عليا فى المكتب ده العنوان
( حبيب يخرج كارت ويعطيه لرامى )
حبيب : وفكرى فى موضوع الدراسه بره يا مارى دى فرصه هايله ومش هتتكرر يلا مع السلامه باى يا ...... جميله
(يخرج حبيب)
رامى : فين شريف ييجى يشوف الى كان خايف منه
جميله : حبيب ده زوق قوى قوى وخدوم جدا
مارى : بس ايه كل الخدمات دى كلها دراسه وشغل ليه كل ده
رامى : اقولك انا ليه....... واصح انه زى ما قال عايز يفتح صفحه جديده عشان كده بيثبتلنا حسن نيته بالخدمات دى
مارى : ممكن
رامى :لا ده اكيد عموما بكره الايام تثبتلكو انى صح وان شريف كان غلطان فى قلقه منه
( اظلام على المسرح مع عرض مشهد فيديو يدل على نمو العلاقه بينهم وبين حبيب ثم تعود الاضاءه على جميله وهى تجلس وحيده ثم يرن جرس الباب فتذهب لتفتح ويدخل حبيب )
جميله : اهلا يا حبيب رامى هنا هو بس فوق ونازل على طول اتفضل
(يجلس حبيب وينظر الى جميله )
حبيب : على فكره انتى فيكى حاجه غريبه قوى
جميله : انا ؟؟؟ ايه ؟؟
حبيب : مش عارف بس الموضوع مش موضوع انك حلوه او رقيقه وبس لا فى حاجه تانى بتشد الى يتعامل معاكى
جميله : المفروض انت بالزات متقولش كده انت كنت عايش بره وبنات بره اكيد حلوين قوى
حبيب : ماهو ده الى انا مستغربله على قد ما شفت بنات بره مفيش فيهم واحده شدتنى زيك تعرفى انك احلى منهم كلهم
جميله : انا ؟؟؟؟ مش قوى كده انت بس الى زوق
حبيب : لا صدقينى دى الحقيقه على فكره انا احترمت باباكى جدا مع انى مقابلتوش عارفه ليه ؟
جميله : ليه ؟
حبيب : عشان عرف يختارلك اسم يليق بيكى ..... كان حاسس انك هتطلعى زى القمر
جميله : انا مش عارف اقولك ايه على الكلام الحلو ده انت بجد زوق قوى
حبيب : تصدقى انا رغم انى قعدت بره سنين مدخلتش فى اى تجارب عاطفيه مع اى بنت من الى قابلتهم هناك
جميله :غريبه
حبيب : فعلا بس يمكن كنت حاسس انى لما هرجع مصر هقابل بنت زى القمر وهى الى بدور عليها من زمان صح ؟
جميله : ها .................. ؟
(لحظه من الصمن بين جميله ورامى مرنا وفى يدها لعبه وبمجرد دخولها ترتبك جميله )
جميله : طيب انا هطلع اناديلك رامى ..........
حبيب : اوكى يا جميله اهلا ازيك يا مرنا ايه اللعبه الحلوه دى دى جميله قوى
مرنا : طبعا جميله واكيد فيها حاجه بتشدك مش عارف هى ايه مع انك شفت برا لعب حلوه كتير بس مفيش واحده شدتك زى دى مش كده ؟؟
حبيب : دانتى شكلك شقيه قوى يا مرنا
مرنا : شقيه مش شقيه مش هتفرق معاك
حبيب : يعنى ايه ؟
مرنا : يعنى انا لا عايزه اشتغل بفلوسك ولا عايزه ادرس بره سيبنى فى حالى انا وكفايه عليك الباقى
حبيب : باقى ايه ؟ انا مش فاهم حاجه
مرنا : لا فاهم كويس وكويس قوى
(يدخل رامى )
رامى : حبيب قلبى فينك يا عم ......... سيبينا دلوقتى يا مرنا
مرنا : هسيبكو من غير ما تقول
(تخرج مرنا وهى تنظر الى حبيب بكراهيه)
رامى : ازيك يا حبيب ايه الاخبار وايه المفاجاه الحلوه دى ؟
حبيب : ابدا كنت معدى قلت اسلم عليك واشوفك فاضى باليل ولا لا
رامى : باليل ؟ ليه ؟
حبيب : اصل فى شويه اصحابى هيجولى باليل وعاملين قعده حلوه كده ويهمنى انك تكون موجود
رامى : قعده حلوه من اى نوع
حبيب : من النوع الى فى دماغك بالظبط ها فاضى ولا ايه ؟
رامى : ولو مش فاضى افضالك حد يلاقى قعده حلوه وميقعدش انا كنت متفق هخرج مع جورج باليل بس ممكن اكنسله
حبيب : وتكنسله ليه متجيبه معاك اصحابك اصحابى يا رامى
رامى : بجد ؟ انت جدع اوى اوى
حبيب : متقولش كده يا بنى احنا اصحاب
رامى : طيب انا هطلع اكلمه وارجعلك
حبيب : اتفضل
(يخرج رامى ثم تدخل مارى)
مارى : حبيب انت هنا ؟ ازيك
حبيب : ازيك يا مارى كويس انك جيتى عندى ليكى خبر هيفرحك قوى
مارى : خير؟
حبيب : انا كلمتلك التناس بتوعى بره وفى فرصه كويسه قوى قوى
مارى : بجد ؟ دنا قلت انك نسيت
حبيب : وده معقول انا بس كنت بدورلك على فرصه تليق بيكى وادينى لقتها
مارى : مش عارفه اقولك ايه وايه الفرصه دى
حبيب : انك تدرسى فى جامعه بره فى التخصص بتاعك ومش كده وبس هيبقى ليكى الحق انك تستغلى فى الجامعه بعد ما تخلصى وتاخدى الجنسيه وتكملى ابحاث ودراسه هناك وده طبعا بمرتب خرافى
مارى : بجد ؟؟؟ انا مش مصدقه الى بتقول ده بجد ؟؟ ممكن يحصل
حبيب : طبعا بس اهم حاجه السرعه عشان ده مكان واحد وفى كزا شخص متقدم ليه لازم تردى دلوقتى
مارى : موافقه طبعا
حبيب : هايل يبقى تحوليلى الفلوس بسرعه عشان ابعت الرد
مارى : فلوس ايه ؟
حبيب : فلوس ايه ؟ فلوس الاجراءات والتذكره والعيشه هناك لحد ما تخلصى
مارى : ودول كتير ؟
حبيب : طبعا دول مصاريف كزا سنه
مارى : بس انا معاييش فلوس تغطى المبلغ ده كله
حبيب : يعنى ايه هتضيعى الفرصه منك ؟؟
مارى
